هرگاه در عقد شرط شده باشد که مشروطعلیه مال معین را رهن دهد و آن مال تلف یا معیوب شود مشروطله اختیار فسخ معامله را خواهد داشت نه حق مطالبه عِوض رهن یا ارش عیب و اگر بعد از آنکه مال را مشروطله به رهن گرفت آن مال تلف یا معیوب شود، دیگر اختیار فسخ ندارد.
مهسا باقری | وکیل پایه یک دادگستریتفسیر ماده 242 قانون مدنی:
قانونگذار در ماده 242 قانون مدنی در خصوص تلف یا معیوب شدن مال مورد رهن (=مال مرهونه) در فرضی که در عقد شرط شده باشد که مشروطعلیه، مال معینی را به رهن مشروطله دهد، صحبت نموده است. بر حسب مندرجات موجود در این ماده، در فرضی که در عقد شرط شود که مشروطعلیه یک مال معینی را رهن دهد و آن مال، تلف یا معیوب شود، مشروطله (فردی که انجام شرط به نفع او بوده است) میتواند معامله را فسخ نماید اما نمیتواند مطالبه عِوض رهن یا اَرش (مابهالتفاوت) را بنماید. حال در صورتی که پس از رهن دادن مال به مشروطله، آن مال تلف یا معیوب شود، وی دیگر حق فسخ معامله را نخواهد داشت.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران