مبیع ممکن است مفروز باشد یا مشاع یا مقدار معین به طور کلی از شیء متساوی‌الاجزا و همچنین ممکن است کلی فی‌الذمه باشد.
تفسیر ماده 350 قانون مدنی:
1- ماده 350 قانون مدنی در خصوص اقسام عین است. چراکه در عقد بیع، مبیع لزوماً عین است.
2- عین معین می‌تواند مفروز باشد یا مشاع.
3- منظور از عبارت از «شیء متساوی‌الاجزا» در ماده 350 قانون مدنی، تجزیه‌پذیر است. لازم به توضیح است که در حقوق، بر اساس یک تقسیم‌بندی مال به دو قسم تجزیه‌پذیر و تجزیه‌ناپذیر تقسیم می‌شوند. تجزیه‌پذیر به مالی گویند که قابل تقسیم است به اجزای مساوی که پس از تقسیم، هر قسمت با دیگر قسمت از هر لحاظ برابر باشد مانند ده کیلو چای فومن. اما تجزیه‌ناپذیر، مالی است که قابل تقسیم به اجزای مساوی نیست که پس از تقسیم، هر قسمت با دیگر قسمت از هر لحاظ برابر باشد مانند تلفن همراه.
4- مستند به ماده 214 قانون مدنی، مورد معامله اگر مال باشد، به دو صورت الف- عین (عین بر سه قسم عین معین (عین شخصی)، کلی در معین و کلی فی‌الذمه) و ب- منفعت قابل تصور است. اما اگر عمل باشد، می‌تواند به شکل عمل مثبت (فعل) و یا ترک فعل باشد.
عین معین (نام دیگر آن عین شخصی است.) به عینی می‌گویند که قابل اشاره با این و آن باشد مانند آنکه شخصی خودروی خود را که در پارکینگ خانه‌اش پارک شده است را بفروشد، در این حالت مبیع، عین معین است. لذا عین معین وجود خارجی دارد. همچنین عین معین می‌تواند مفروز باشد یا مشاع.
کلی فی‌الذمه (نام دیگر آن بیع سفارشی است)، کلی یعنی صادق بر افراد عدیده بدان معنی که اگر مبیع مصادیق زیادی داشته باشد، به آن اصطلاحاً کلی فی‌الذمه گویند. بنابراین در کلی فی‌الذمه، در زمان انعقاد عقد، مبیع به صورت فیزیکی قابل اشاره نیست. بطور مثال اگر شخصی ضمن ورود به نمایندگی هیوندا، یک دستگاه خودروی سانتافه 2024 با آپشن‌های مشخص، سفارش دهد، مبیع کلی فی‌الذمه است.
کلی در معین عبارت است از یک مقدار کلی به طور مشخص از شیء متساوی‌الاجزا معین (مجموعه تجزیه‌پذیر معین).
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران