ماده ۴۲۶
قانون مدنی
تشخیص عیب بر حسب عرف و عادت می‌شود و بنابراین ممکن است بر حسب ازمنه و امکنه مختلف شود.
تفسیر ماده 426 قانون مدنی:
1- عیب در مورد معامله به وضعیتی گفته می‌شود که برخلاف وضعیت عادی و طبیعی آن مال باشد. اعم از آنکه دارای نقص باشد و یا ... . ملاک تشخیص عیب، عرف و عادت محل انعقاد قرارداد و زمان تراضی طرفین می‌باشد.
2- هر چیزی که از ارزش مال، بکاهد، عیب تلقی می‌گردد اعم از آنکه نشأت گرفته از کاستن یا افزودن به مال باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران