خیارات از قرار ذیل‌اند:
۱- خیار مجلس.
۲- خیار حیوان.
۳- خیار شرط.
۴- خیار تأخیر ثمن.
۵ خیار رؤیت و تخلف وصف.
۶- خیار غَبن.
۷- خیار عیب
۸- خیار تدلیس.
۹- خیار تَبَعُّض صفقه.
۱۰- خیار تخلف شرط.
تفسیر ماده 396 قانون مدنی:
1- خیار علی‌الاصول حقی است مالی، قابل اسقاط، قابل صلح و قابل انتقال که اثر اصلی آن انحلال عقد است.
2- فلسفه وضع خیارات از سوی قانونگذار، اصولاً جهت دفع ضرر ناروا بوده است.
3- از میان خیارات مندرج در ماده 396 قانون مدنی، خیار حیوان، خیار تاخیر ثمن، رویت و تخلف وصف، عیب و تدلیس، مخصوص «عین معین» است و در عین کلی راه ندارد.
4- در میان خیارات مندرج در ماده 396 قانون مدنی، خیار مجلس، خیار شرط و خیار حیوان در زمره خیارات مدت‌دار می‌باشند اما خیارات غبن، تدلیس، رویت و تخلف وصف و تخلف از شرط صفت در عقد نکاح، در زمره خیارات فوری می‌باشند که صاحب خیار می‌بایست به محض اطلاع، فوراً نسبت به اعمال خیار اقدام نماید. الباقی خیارات ذکر شده در ماده فوق‌الاشاره نه فوری بوده و نه مدت دارند.
5- خیار مجلس، خیار حیوان و خیار تأخیر ثمن، مختص عقد بیع بوده و در دیگر عقود، وجود ندارند. (در این ارتباط مقاله «خیارات مختص بیع کدام‌اند؟» را مطالعه بفرمایید.)
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران