ماده ۵۴۶ قانون مدنی

مضاربه عقدی است که به موجب آن احد متعاملین سرمایه می‌دهد با قید اینکه طرف دیگر با آن تجارت کرده و در سود آن شریک ‌باشند صاحب سرمایه مالک و عامل مضارب نامیده می‌شود.


تفسیر ماده 546 قانون مدنی:

1- مضاربه عقدی است جایز، اذنی، معوض، رضایی و احتمالی که تعیین مدت در آن شرط نیست.

2- مستند به تبصره ماده 93 قانون مالیات های مستقیم، شرکتی که در اثر مضاربه ایجاد می شود فاقد شخصیت حقوقی است و همه معاملات به نام عامل و به وسیله او انجام می شود و نتیجه معاملات متوجه صاحب سرمایه می شود؛ به همین دلیل از نظر مالیاتی نیز، چنانچه مالک و عامل شخص حقیقی باشند درآمد ناشی از فعالیت های مضاربه، تابع مالیات بر درآمد اشخاص حقیقی است.

3- مستند به ماده 220 قانون تجارت، با عنایت به اینکه فعالیت های تجاری مبتنی بر عقد مضاربه، در قالب هیچ یک از شرکت های تجاری مذکور در قانون تجارت صورت نمی پذیرد، مالک و مضارب در برابر طلبکاران، مسئولیت تضامنی دارند.

مطلب مرتبط: نحوه طرح دعوای اثبات عقد مضاربه


17 آبان 1402 73
مقالات امور قراردادها
1 سال قبل 2363
نحوه طرح دعوای اثبات عقد مضاربه مضاربه به عقدی گفته می شود که مطابق با آن، یکی از طرفین عقد به طرف دیگر سرمایه ای می دهد به این شرط که او با آن سرمایه کار کرده و در سود آن با طرف مقابل شریک باشد. به فردی که صاحب سرمایه است، مالک و به طرف مقابل، مضارب گفته می شود (مستنبط از ماده ۵۴۴ قانون مدنی). همانگونه که عرض گردید، در این قرارداد سرمایه ای از سوی یکی از طرفین به طرف دیگر داده می شود تا وی بتواند با آن سرمایه کسب و...

افزودن دیدگاه

امتیاز شما :

دیدگاه کاربران

دیدگاهی ثبت نشده است.