عقد ضمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد. متعهد را ضامن، طرف دیگر را مضمون‌له و شخص ثالث را مضمون‌عنه یا مدیون اصلی می‌گویند.
تفسیر ماده 684 قانون مدنی:
1- مطابق با نظر دکتر کاتوزیان، در انعقاد عقد ضَمان، اراده طلبکار نقش بسزایی داشته و بموجب این عقد، متعهد (ضامن) در برابر طلبکار و با موافقت او، دین شخص دیگر (مضمون‌عنه) را بر عهده می‌گیرد.
2- مستنبط از مواد 301 الی 337 قانون مدنی، ضمان گاهی به معنای مسئولیت پرداخت خسارت و گاهی به معنای بر عهده گرفتن دین دیگری (ضمان عقدی) می‌باشد. (ماده 684 قانون مدنی)
3- در عقد ضمان با قبول تعهد از سوی ضامن، برائت مضمون‌عنه یا مدیون اصلی برقرار می‌گردد.
4- عقد ضَمان شامل دو قسم نقل ذمه به ذمه و یا ضَم ذمه به ذمه می‌باشد. در ضمانت نقل ذمه به ذمه، دین منتقل شده و مضمون‌عنه بری می‌شود اما در ضمانت ضم ذمه به ذمه، ذمه ضامن به ذمه مضمون‌عنه اضافه شده و ضامن مسئولیت پرداخت را بر عهده می‌گیرد بدون آنکه مضمون‌عنه بری شده باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران