هر‌گاه کسی بر حسب امر دیگری اقدام به عملی نماید که عرفاً برای آن عمل اجرتی بوده و یا آن شخص عادتاً مهیای آن عمل باشد عامل مستحق اجرت عمل خود خواهد بود مگر اینکه معلوم شود که قصد تبرع داشته است.
تبصره (الحاقی 23-10-1385)- چنانچه زوجه کارهایی را که شرعاً به عهده وی نبوده و عرفاً برای آن کار اجرت‌المثل باشد، به دستور زوج و با عدم قصد تبرع انجام داده باشد و برای دادگاه نیز ثابت شود، دادگاه اجرت‌المثل کارهای انجام گرفته را محاسبه و به پرداخت آن حکم می‌نماید.
تفسیر ماده 336 قانون مدنی:
1- مطابق با نظر دکتر کاتوزیان، استیفاء، بهره‌مند شدن و انتفاع از مال یا عمل دیگری است، در جایی که شخص به هزینه یا کار دیگری بر دارایی خود می‌افزاید، خواه به صورت تملک باشد یا استفاده از منافع.
2- الزام به پرداخت اجرت‌المثل، ویژه کاری است که مشروع و مباح باشد لذا کار غیرمشروع اجرتی ندارد.
3- اعمالی که به قصد تبرع یا نزاکت انجام می‌شود اجرتی ندارد.
4- در صورت احراز شرایط تبصره ماده 336 قانون مدنی، زوجه مستحق اجرت‌المثل است. شرایط مذکور عبارت‌اند از: الف- انجام امور شرعاً به عهده زوجه نباشد؛ ب- عرفاً برای آن کار اجرت‌المثل باشد؛ ج- به دستور زوج انجام شده باشد. د- بدون قصد تبرع باشد.
هر‌گاه کسی بر حسب اذن صریح یا ضمنی از مال غیر استیفا منفعت کند صاحب مال مستحق اجرت‌المثل خواهد بود مگر اینکه معلوم شود که اذن در انتفاع مجانی بوده است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران