کارفرمایانی که مشمول قانون کار هستند مسئول جبران خساراتی می باشند که از طرف کارکنان اداری و یا کارگران آنان در حین انجام کار یا به مناسبت آن وارد شده است مگر اینکه محرز شود تمام احتیاط هایی که اوضاع و احوال قضیه ایجاب می نموده، به عمل آورده یا این که اگر احتیاط های مزبور را به عمل میاوردند باز هم جلوگیری از ورود زیان مقدور نمی بود کارفرما می تواند به واردکننده خسارت در صورتی که مطابق قانون مسئول شناخته شود مراجعه نماید.
تفسیر ماده 12 قانون مسئولیت مدنی:
1- مطابق با نظر دکتر کاتوزیان، مقنن در ماده 12 قانون مسئولیت مدنی در خصوص تقصیر کارفرما صحبت نموده است یعنی اینکه می بایست تقصیر کارفرما ثابت شود فلذا کارفرما نیز می تواند خلاف آن را ثابت کرده تا از مسئولیت بری شود.
2- مطابق با ماده 12 قانون مسئولیت مدنی، شرایط مسئولیت کارفرما در مقابل کارگر اعم است از الف) رابطه کارگر و کارفرما وفق قانون کار باشد. ب) رابطه سببیت میان عمل کارگر و حادثه زیان بار از سوی زیان دیده، ثابت شده باشد. ج) رابطه منطقی و متعارف میان انجام وظیفه کارگر و ورود ضرر وجود داشته باشد. (اگر کارگری از ماموریت خود سوء استفاده کند و به فرد دیگری ضرر برساند، کارفرما مسئولیتی نخواهد داشت.)
3- از قسمت اخیر ماده 12 قانون مسئولیت مدنی استنباط می گردد که برای رجوع زیان دیده به کارفرما، اثبات تقصیر کارگر شرط نمی باشد و حتی ثابت نمودن عدم تقصیر کارگر از سوی کارفرما تاثیری در رفع مسئولیت از کارفرما نخواهد داشت و کارفرما وظیفه دارد عدم تقصیر خود را ثابت نماید.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران