مواعدی را که قانون تعیین نکرده است دادگاه معین خواهد کرد. موعد دادگاه باید به مقداری باشد که انجام امر مورد نظر در آن امکان داشته باشد. موعد به سال یا ماه یا هفته و یا روز تعیین خواهد شد.
تفسیر ماده 442 قانون آیین دادرسی مدنی:
مواعد بر دو نوع است: الف- مواعد قانونی که در قانون تعیین شده است. ب- مواعد قضایی که در قانون تعیین نشده است و مستند به ماده 442 قانون آیین دادرسی مدنی توسط دادگاه تعیین می‌شود.
از نظر احتساب موارد (مواعد) قانونی، سال دوازده ماه، ماه سی روز، هفته هفت روز و شبانه روز بیست و چهار ساعت است.
تفسیر ماده 443 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- مستند به ماده 443 قانون آیین دادرسی مدنی، از آنجایی که در قانون ماه سی روز لحاظ گردیده است، اگر تاریخ ابلاغ در ماه‌هایی باشد که 31 روزه است، باز هم 30 روزه حساب می‌کنیم.
2- نظر به ماده مذکور، موعد سپردن دستمزد کارشناس که طبق ماده 259 قانون آیین دادرسی مدنی یک هفته تعیین شده است هفت روز است. همچنین اگر موعد انجام عملی دو ماه باشد، باید بدون توجه به تعداد روزهای ماه (ماهه 30 روزه یا 31 روزه)، شصت روز محاسبه گردد.
چنانچه روز آخر موعد، مصادف با روز تعطیل ادارات باشد و یا به جهت آماده نبودن دستگاه قضایی مربوط امکان اقدامی نباشد، آن روز به حساب نمی‌آید و روز آخر موعد، روزی خواهد بود که ادارات، بعد از تعطیل یا رفع مانع باز می‌شوند.
تفسیر ماده 444 قانون آیین دادرسی مدنی:
تعطیلی و یا آماده نبودن دستگاه قضایی یا اداره مربوط در صورتی مورد توجه است که مصادف با آخرین روز اقدام باشد. لذا تعطیلی یا آماده نبودن دستگاه مربوطه چنانچه در طول موعد باشد، جزء موعد محاسبه می‌شود.
موعدی که ابتدای آن تاریخ ابلاغ یا اعلام ذکر شده است، روز ابلاغ و اعلام و همچنین روز اقدام جزء مدت محسوب نمی‌شود.
تفسیر ماده 445 قانون آیین دادرسی مدنی:
روز ابلاغ و اقدام جزء مواعد محسوب نمی‌شوند.
کلیه مواعد مقرر در این قانون از قبیل واخواهی و تکمیل دادخواست برای افراد مقیم خارج از کشور دو ماه از تاریخ ابلاغ می‌باشد.
تفسیر ماده 446 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- تمامی مواعد مقرر در قانون آیین دادرسی مدنی از قبیل واخواهی و تکمیل دادخواست برای اشخاص مقیم خارج از کشور دو ماه از تاریخ ابلاغ است و فرقی نمی‌کند که خوانده باشد یا خواهان دعوی.
2- مقررات ماده 446 قانون آیین دادرسی مدنی راجع به مواعد قانونی است نه مواعد قضایی.
چنانچه در یک دعوا خواندگان متعدد باشند، طولانی‌ترین موعدی که در مورد یک نفر از آنان رعایت می‌شود شامل دیگران نیز خواهد شد.
تفسیر ماده 447 قانون آیین دادرسی مدنی:
مقررات ماده 447 قانون آیین دادرسی مدنی یعنی زمانی که در یک دعوی خواندگان متعدد باشند، طولانی‌ترین موعدی که راجع به یک نفر از آنان رعایت بشود شامل دیگران نیز می‌شود تنها ناظر به خواندگان است نه خواهان‌ها.
چنانچه در روزی که دادگاه برای حضور اصحاب دعوا تعیین کرده است مانعی برای رسیدگی پیش آید، انقضای موعد، روزی خواهد بود که دادگاه برای رسیدگی تعیین می‌کند.
تفسیر ماده 448 قانون آیین دادرسی مدنی:
اگر در روزی که دادگاه برای حضور اصحاب دعوا تعیین کرده مانعی برای رسیدگی پیش آید، دادگاه موعد جدید تعیین و ابلاغ می‌کند.
مواعدی که دادگاه تاریخ انقضای آن را معین کرده باشد در همان تاریخ منقضی خواهد شد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران