ماده ۱۹۴
قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (در امور مدنی)
دلیل عبارت از امری است که اصحاب دعوا برای اثبات یا دفاع از دعوا به آن استناد می‌نمایند.
تفسیر ماده 194 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- دلیل در زبان فارسی به معنای «راهنما»، «رهنمون» و «نشان» و «علامت» است. در علم حقوق دلیل به هر وسیله‌ای گفته می‌شود که در قانون پیش‌بینی شده و در مرجع قضاوتی سبب اقناع وجدان دادرس به واقعیت امر مورد ادعا شود.
مطلب مرتبط: دلیل چیست؟ اقسام آن کدام است؟
2- دلیل ارزش حق است بدین معنی که حق بدون دلیل، مانند کالای بی‌ارزش است.
04 آبان 1402
130
1 سال قبل
6139
مفهوم دلیل مطابق با قانون آیین دادرسی مدنی
واژه دلیل در معنای لغوی به معنی راهنما، نشان، علامت و ... آمده است. در اصطلاح علم حقوق، دلیل به دو مفهوم بکار می رود. دلیل در مفهوم خاص، همان معنایی است که مقنن در ماده ۱۹۴ قانون آیین دادرسی مدنی، بیان نموده است که در دادگاه، سبب قناعت وجدانی قاضی رسیدگی کننده به دعوا نسبت به واقعیت ادعای مطروحه می شود. اما دلیل در مفهوم عام خود، بمعنای فراهم نمودن وسایلی است که سبب قناعت وجدانی قاضی می شود. آنچنان که گفته می شود بار اثبات...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران