چنانچه خوانده از ادای سوگند امتناع ورزد و سوگند را به خواهان واگذار نماید، با سوگند وی ادعایش ثابت می‌شود و در صورت نکول ادعای او ساقط و به موجب آن حکم صادر می‌گردد.
تفسیر ماده 273 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- مراد از اصطلاح خواهان و خوانده در ماده 273 قانون آیین دادرسی مدنی، همان مدعی و مدعی‌علیه است.
2- اگر ادعا بی‌دلیل باشد و مدعی‌علیه چه خوانده دعوی باشد و چه خواهان، منکر ادعا شود و طرف مقابل درخواست سوگند نماید، مدعی‌علیه می‌تواند از ادای سوگند خودداری نماید و سوگند را به مدعی واگذار کند؛ در این‌صورت اگر مدعی سوگند یاد نماید ادعای او ثابت می‌شود و اگر نکول (خودداری) نماید، ادعای او ساقط می‌شود.
3- عدم حضور مخاطب سوگند در جلسه‌ای که برای سوگند به آن دعوت شده است، موجب رد شدن سوگند به مدعی می‌شود (به منزله‌ی رد سوگند است) و نیازی به سه بار ابلاغ به وی نمی‌باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران