نظریه مشورتی شماره 7/1403/798 مورخ 1404/04/18
شماره نظریه
7/1403/798
7/1403/798
شماره پرونده
1403-127-798ح
1403-127-798ح
تاریخ نظریه
1404/04/18
1404/04/18
استعلام:
اولاً، چنانچه پس از صدور حکم قطعی، با اقرار بعدی اتیانکننده سوگند (محکومله) کذب بودن سوگند وی اثبات شود، آیا این امر از جهات اعاده دادرسی مدنی تلقی میشود؟
ثانیاً، چنانچه پاسخ مثبت است، آیا شامل تمامی اقسام سوگند؛ اعم از سوگند بتی، تکمیلی، استظهاری و نفی علم میشود و یا آنکه حکم قضیه متفاوت است و فقط شامل سوگند بتی است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
اولاً، حیله و تقلب موضوع بند 5 ماده 426 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379، هر فعل متقلبانهای است که از سوی یکی از طرفین دعوا به منظور فریب دادرس و در جهت کسب رأی به نفع خود انجام میشود؛ از جهت مصداقی نیز جنبه عرفی دارد و هر فعلی که عرفاً فریب محسوب شود و در حکم دادگاه مؤثر باشد، از مصادیق حیله و تقلب محسوب میشود؛ بر این اساس، هر چند استفاده از سند مجعول و یا شهادت کذب از مصادیق بارز حیله و تقلب است؛ منحصر به این موارد نبوده و سوگند کذب نیز با توجه به تأثیر آن در صدور رأی میتواند فعل متقلبانه و حیله و تقلب محسوب شود؛ در نتیجه، چنانچه پس از صدور حکم قطعی، کذب بودن سوگند محکومله به هر نحو؛ از جمله با اقرار وی ثابت شود، مشمول عنوان حیله و تقلب مندرج در بند 5 ماده یادشده قرار میگیرد. مفاد ماده 210 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، مبنی بر ترتیب اثر ندادن به سوگند دروغ نیز مؤید این دیدگاه است.
ثانیاً، با توجه به مراتب پیشگفته، نوع سوگند؛ اعم از بتی، تکمیلی و یا استظهاری بر موضوع تأثیری ندارد؛ زیرا در تمام موارد فوق، سوگند مستند رأی دادگاه قرار میگیرد؛ اعم از آنکه به عنوان دلیل منحصر و یا تکمیل دلیل موجود و یا استظهار بر آن باشد. رأی وحدت رویه شماره 840 مورخ 21/9/1402 هیأت عمومی دیوان عالی کشور مؤید این دیدگاه است.
08 آبان 1404
35
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران