هرگاه علت بازداشت مرتفع شود و موجب دیگری برای ادامه آن نباشد، بازپرس با موافقت دادستان فوری از متهم رفع بازداشت می‌کند. در صورت مخالفت دادستان با تصمیم بازپرس، حل اختلاف با دادگاه صالح است. اگر متهم نیز موجبات بازداشت را مرتفع بداند، می‌تواند فک قرار بازداشت یا تبدیل آن را از بازپرس تقاضا کند. بازپرس به‌طور فوری و حداکثر ظرف پنج روز به‌طور مستدل راجع به درخواست متهم اظهارنظر می‌کند. در صورت رد درخواست، مراتب در پرونده ثبت و قرار رد به متهم ابلاغ می‌شود و متهم می‌تواند ظرف ده روز به آن اعتراض کند. متهم در هر ماه فقط یک‌بار می‌تواند این درخواست را مطرح کند.
تفسیر ماده 241 قانون آیین دادرسی کیفری:
1- مقنن شرایطی را پیش‌بینی نموده است که بموجب آن برای متهم هم برای صدور قرار بازداشت موقت حق اعتراض وضع شده است هم برای ابقا و تداوم آن. فلذا چنانچه با انقضای مهلت‌های مقرر قانونی (یک ماه یا دو ماه) مقام قضایی همچنان عقیده به لزوم بقای قرار بازداشت موقت داشته باشد، وفق بند «ب» ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری و هم‌چنین ماده 242 همان قانون، متهم امکان اعتراض نسبت به این تصمیم را خواهد داشت.
2- متهم در هر ماه فقط یک مرتبه این حق را دارد که به بقای قرار بازداشت موقت اعتراض نماید.
3- چنانچه بازپرس با تقاضای متهم مبنی بر رفع قرار بازداشت موقت، موافق نباشد، رد تقاضای وی نیازمند تایید دادستان نمی‌باشد.
مطلب مرتبط: قرار بازداشت موقت چیست؟ شرایط صدور آن کدام است؟
4- شرایطی که بموجب ماده 241 قانون آیین دادرسی کیفری برای متهم در خصوص اعتراض به بقای قرار بازداشت موقت پیش‌بینی شده است، فقط مخصوص قرار بازداشت موقت بوده و شامل بازداشت شدن بدلیل عدم معرفی کفیل یا نداشتن وثیقه، نمی‌باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران