حل اختلاف بین بازپرس و دادستان و رسیدگی به اعتراض شاکی یا متهم نسبت به قرارهای قابل اعتراض، در جلسه فوقالعاده دادگاه صورت میگیرد. تصمیم دادگاه در این خصوص قطعی است، مگر در مورد قرارهای منع یا موقوفی تعقیب در جرائم موضوع بندهای (الف)، (ب)، (پ) و (ت) ماده (302) این قانون که در صورت تایید، این قرارها مطابق مقررات قابل تجدیدنظر است.
مهسا باقری | وکیل پایه یک دادگستریتفسیر ماده 273 قانون آیین دادرسی کیفری:
1- مطابق با مندرجات موجود در ماده 273 قانون آیین دادرسی کیفری، دادگاه در خصوص تصمیمگیری در مورد قرارهای قابل اعتراض و یا حل اختلاف میان دادستان و بازپرس، در وقت فوقالعاده اقدام مینماید و هر رایی که در این خصوص صادر نماید. قطعی میباشد.
2- چنانچه دادگاه در مورد قرارهای منع یا موقوفی تعقیب در جرائم موجب مجازات سلب حیات، جرائم موجب حبس ابد، جرائم موجب مجازات قطع عضو یا جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی با میزان نصف دیه کامل یا بیش از آن و جرائم موجب مجازات تعزیری درجه سه و بالاتر (وفق بندهای الف تا ت ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری) اعلامنظر و تایید نموده باشد، این تصمیم قابلیت اعتراض در دیوان عالی کشور را خواهد داشت چراکه رای دادگاه در خصوص جرائم موضوع ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری، وفق ماده 428 همان قانون، قابل فرجامخواهی در دیوان عالی کشور میباشد. (مستند به رای وحدت رویه شماره 754 مورخ ۲۵-۰۸-۱۳۹۵ صادره از هیات عمومی دیوان عالی کشور)
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران