اعتراض در موارد ذیل به عمل می آید:
۱) در مورد نکول.
۲) در مورد امتناع از قبول یا نکول.
۳) در مورد عدم تادیه.
اعتراض نامه باید در یک نسخه تنظیم و به موجب امر محکمه بدایت به توسط مامور اجراء به محل اقامت اشخاص ذیل ابلاغ شود:
۱) محال علیه.
۲) اشخاصی که در برات برای تادیه وجه عندالاقتضاء معین شده اند.
۳) شخص ثالثی که برات را قبول کرده است.
اگر در محلی که اعتراض به عمل می آید محکمه بدایت نباشد وظایف او با رعایت ترتیب به عهده امین صلح یا رئیس ثبت اسناد یا حاکم محل خواهد بود.
اعتراض‌نامه باید مراتب ذیل را دارا باشد:
۱) سواد کامل برات با کلیه محتویات آن اعم از قبولی و ظهرنویسی و غیره.
۲) امر به تأدیه وجه برات.
مأمور اجرا باید حضور یا غیاب شخصی که باید وجه برات را بدهد و علل امتناع از تأدیه یا از قبول و همچنین علل عدم امکان امضاء یا امتناع از امضاء را در ذیل اعتراض‌نامه قید و امضاء کند.
هیچ نوشته نمی‌تواند از طرف دارنده برات جایگیر اعتراض‌نامه شود مگر در موارد مندرجه در مواد 261، 262 و 263 راجع به مفقود شدن برات.
تفسیر ماده 295 قانون تجارت:
1- در صورت عدم پرداخت وجه سند تجاری در موعد مقرر، دارنده می‌بایست نسبت بدان واخواست یا اعتراض عدم پرداخت را مطرح نماید. واخواست اعلام رسمی دارنده سند تجاری در خصوص عدم پرداخت وجه سند می‌باشد.
2- واخواست یا اعتراض عدم پرداخت یک اقدام تشریفاتی است که می‌بایست به همان نحو مشخص گردیده در قانون انجام شود و دارنده سند تجاری مکلف است حتماً نسبت به واخواست اقدام نموده و انجام هرگونه عملی مانند طرح دعوا و ... نمی‌تواند جایگزین انجام واخواست شود فی‌الواقع انجام واخواست، تکلیف دارنده سند تجاری می‌باشد.
مأمور اجرا باید سواد صحیح اعتراض نامه را به محل اقامت اشخاص مذکور در ماده ۲۹۳ بدهد.
دفتر محکمه یا دفتر مقاماتی که وظیفه محکمه را انجام می دهند باید مفاد اعتراض نامه را روز به روز به ترتیب تاریخ و نمره در دفتر مخصوصی که صفحات آن به توسط رئیس محکمه یا قائم مقام او نمره و امضاء شده است ثبت نمایند. در صورتی که محل اقامت برات دهنده یا ظهرنویس اولی در روی برات قید شده باشد دفتر محکمه باید آنها را توسط کاغذ سفارشی از علل امتناع از تأدیه مستحضر سازد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران