(اصلاحی 10-02-1402)- قضات دیوان با حکم رئیس قوه قضائیه منصوب می‌شوند و باید دارای هفت سال سابقه کار قضائی باشند. رئیس دیوان عدالت اداری می‌تواند قضات واجد شرایط را به رئیس قوه قضائیه پیشنهاد نماید.
تبصره- وجود شرط سابقه مذکور در این ماده در خصوص قضات و یا حائزین منصب قضا که مطابق مقررات استخدامی قضات جذب می‌شوند و دارای مدرک دکترای حقوق با اولویت حقوق عمومی و سایر گرایش‌های مورد نیاز دیوان می‌باشند، الزامی نیست و حسب مورد پس از گذراندن دوره‌های کارآموزی عمومی و تخصصی متناسب با صلاحیت و وظایف دیوان عدالت اداری، با ابلاغ رئیس قوه قضائیه به سمت دادرس علی‌البدل دیوان عدالت اداری منصوب می‌شوند.
چگونگی جذب و نحوه و مدت کارآموزی عمومی و تخصصی آنها بر اساس دستورالعملی است که به تصویب رئیس قوه قضائیه می‌رسد. رئیس دیوان عدالت اداری می‌تواند پیشنهادات خود را در این خصوص به رئیس قوه قضائیه ارائه کند.
تفسیر ماده 4 قانون دیوان عدالت اداری:
1- صلاحیت رئیس قوه قضائیه در پذیرش قضات پیشنهادی رئیس دیوان عدالت اداری صلاحیت تخییری (اختیاری) است و رئیس قوه می‌تواند مستقل از پیشنهادات رئیس دیوان عدالت اداری، قضاتی را در دیوان عدالت اداری منصوب کند.
2- دیوان عدالت اداری به دعاوی مردم علیه دولت رسیدگی می‌کند و بدیهی است که قضاوت در این دعاوی نیازمند آشنایی قضات با مباحث دانش حقوق عمومی است. از همین رو در تبصره ماده 4 قانون دیوان عدالت اداری، برای پذیرفته شدگان منصب قضا با مدرک دکتری و با اولویت دکترای حقوق عمومی، شرط سابقه قضایی را ضروری ندانسته است.
همچنین در تبصره به «دوره‌های کارآموزی عمومی و تخصصی متناسب با صلاحیت و وظایف دیوان عدالت اداری» اشاره شده است که قاعدتاً در این دوره‌های تخصصی باید طور ویژه به افزایش دانش حقوق عمومی قضات پرداخته شود.
3- قانون دیوان عدالت اداری در مورد مصونیت قضایی قضات دیوان ساکت است. اما با توجه به یکسان بودن شرایط و صفات قضات دیوان و دیگر قضات، مصونیت‌های اشاره شده در اصل 164 قانون اساسی، شامل قضات دیوان نیز می‌شود.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران