مصرف مسکر از قبیل خوردن، تزریق و تدخین آن کم باشد یا زیاد، جامد باشد یا مایع، مست کند یا نکند، خالص باشد یا مخلوط به گونه‌‌ای که آن را از مسکر بودن خارج نکند، موجب حد است.
تبصره- خوردن فقاع (آب جو مسکر) موجب حد است هر چند مستی نیاورد.
تفسیر ماده 264 قانون مجازات اسلامی:
1- جرم مصرف مسکَر یا همان شرب خمر، در زمره جرائم مطلق است که صرف ارتکاب آن، برای مجرم شناختن مرتکب کفایت می‌کند (جرم واقع میشود) و نیازی به بدست آمدن نتیجه و مست شدن مرتکب نمی‌باشد (لزومی به احراز نتیجه خاصی ندارد.).
2- مصرف مسکر از سوی افراد غیر مسلمان، جرم تلقی نمی‌شود.
3- اگر فردی به اشتباه مایعی را مصرف کند و نداند که آن مایع، مشروبات الکلی است، مجازات نمی‌گردد فلذا اشتباه موضوعی مانع تحقق جرم مصرف مسکر می‌باشد.
4- اگر مرتکب جرم مصرف مسکر، به واسطه مست شدن، مرتکب جرم دیگری نیز شود، به مجازات آن جرم هم محکوم خواهد شد مگر آنکه ثابت کند که مصرف مشروبات الکلی برای ارتکاب جرم نبوده است و به واسطه مصرف مسکر، اراده خود را از دست داده است.
حد مصرف مسکر، هشتاد ضربه شلاق است.
تفسیر ماده 265 قانون مجازات اسلامی:
در صورتی که فردی اقدام به مصرف مسکَر (شرب خمر) نماید، مجازات تعیین گردیده برای وی، 80 ضربه شلاق می‌باشد.
غیر مسلمان تنها در صورت تظاهر به مصرف مسکر، محکوم به حد میشود.
تبصره- اگر مصرف مسکر توسط غیر مسلمان علنی نباشد لکن مرتکب در حال مستی در معابر یا اماکن عمومی ظاهر شود به مجازات مقرر برای تظاهر به عمل حرام محکوم می‌‌گردد.
تفسیر ماده 266 قانون مجازات اسلامی:
مصرف مسکر از سوی افراد غیر مسلمان فاقد وصف مجرمانه می‌باشد اما در فرضی که این افراد، بصورت غیر علنی مصرف مسکر نموده باشد. چنانچه اشخاص غیر مسلمان در حالت مستی در محافل عمومی حاضر شوند، به جهت تظاهر به عمل حرام، قطعاً مجازات می‌گردند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران