هرگاه دو نفر یا بیشتر اجتماع و تبانی بنمایند که علیه اَعراض یا نفوس یا اموال مردم اقدام نمایند و مقدمات اجرایی را هم تدارک دیده باشند ولی بدون اراده خود موفق به اقدام نشوند حسب مراتب به حبس از شش ماه تا سه سال محکوم خواهند شد.
تفسیر ماده 611 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات:
1- تبانی، توافق دو یا چند نفر برای ارتکاب جرم یا جرائم معین در قانون می‌باشد. مستند به ماده 610 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات و ماده 611 همان قانون، تبانی تنها در ارتکاب جرائم علیه امنیت (در صلاحیت دادگاه انقلاب موضوع بند الف ماده 303 قانون آیین دادرسی کیفری)، جرائم علیه اَعراض (جمع عِرض- به معنای آبرو، حیثیت و شرافت اعم از ناموس)، نفوس (جمع نفس به معنای جان) و اموال مردم متصور می‌باشد.
2- در جرم تبانی بر علیه اَعراض، نفوس و اموال دیگران موضوع ماده 611 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات، تبانی و تهیه وسایل ارتکاب جرم و موفق نشدن به انجام جرم بدون اراده خود، جرم می‌باشد (جمع شروط مذکور الزامی است.). فرض بفرمایید «حسن» و «علی» تصمیم می‌گیرند که «محمد» را بزنند و جهت این کار یک چوب نیز تهیه می‌کنند، اما در میانه راه توسط مامورین کلانتری دستگیر می‌شوند، در این حالت «حسن» و «علی» مرتکب جرم تام تبانی شده‌اند.
حال در این مثال اگر «حسن» و «علی»، با میل و اراده خود از آسیب رساندن به «محمد» اجتناب کنند، مرتکب جرمی نشده‌اند.
لذا بر خلاف تبانی بر علیه امنیت کشور موضوع ماده 610 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات که صِرف تبانی جرم است، در تبانی موضوع ماده 611 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات، صِرف تبانی علیه اَعراض، نفوس و اموال دیگران جرم نمی‌باشد.
3- جرم تبانی موضوع ماده 611 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات در صلاحیت دادگاه کیفری دو می‌باشد.
4- جرم تبانی موضوع ماده 611 قانون مجازات اسلامی، یک جرم مستقل است. در تبانی، مرتکبین (دو نفر یا بیشتر) با قصد ارتکاب جرائم علیه اَعراض، نفوس و اموال دیگران و فراهم نمودن وسایل ارتکاب جرم، به واسطه عاملی خارج از اراده متوقف شوند، جرم محقق می‌گردد. دقت گردد در تبانی، بر خلاف شروع به جرم موضوع ماده 122 قانون مجازات اسلامی، مرتکبین وارد مرحله اجرایی جرم نمی‌شوند (وارد عنصر مادی جرم تبانی نمی‌شوند) و شروع به اجرا نمی‌کنند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران