باب اول - در احیاء اراضی موات و مباحه
قانون مدنی
ماده ۱۴۱
مراد از احیای زمین آنست که اراضی موات و مباحه را به وسیله عملیاتی که در عرف آباد کردن محسوب است از قبیل زراعت، درخت‌کاری، بنا ساختن و غیره قابل استفاده نمایند.
ماده ۱۴۲
شروع در احیاء از قبیل سنگ چیدن اطراف زمین یا کندن چاه و غیره تحجیر است و موجب مالکیت نمی‌شود ولی برای تحجیرکننده ایجاد حق اولویت در احیاء می‌نماید.
ماده ۱۴۳
هر کس از اراضی موات و مباحه قسمتی را به قصد تملک احیاء کند مالک آن قسمت می‌شود.
ماده ۱۴۴
احیای اطراف زمین موجب تملک وسط آن نیز می‌باشد.
ماده ۱۴۵
احیاء کننده باید قوانین دیگر مربوطه به این موضوع را از هر حیث رعایت نماید.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران