ماده ۱۴۱
قانون مدنی
مراد از احیای زمین آن است که اراضی موات و مباحه را به وسیله عملیاتی که در عرف آباد کردن محسوب است از قبیل زراعت، درخت‌کاری، بنا ساختن و غیره قابل استفاده نمایند.
تفسیر ماده 141 قانون مدنی:
1- مستند به بخش اخیر ماده 27 قانون مدنی، اراضی موات، زمین‌هایی هستند که معطل افتاده و آبادی و کشت و زرع در آنها نباشد.
2- احیا موضوع ماده 141 قانون مدنی یک عمل حقوقی است چراکه نیاز به قصد انشاء دارد. بنابراین چنانچه شخص مجنونی (بدون اراده) اقدام به احیای زمینی نماید (مثلاً شخم بزند) مالک آن زمین نمی‌گردد زیرا قصد تملک نداشته است.
3- احیا یک عمل حقوقی است (نیاز به قصد انشاء دارد) که برای وقوع آن نیاز به عمل مادی (عمل فیزیکی) مانند درخت‌کاری نیز دارد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران