هر کس اقرار به حقی برای غیر کند ملزم به اقرار خود خواهد بود.
تفسیر ماده 1275 قانون مدنی:
انکار بعد از اقرار مسموع نیست مگر آنکه شرایط مواد 1276 و 1277 قانون مدنی وجود داشته باشد.
اگر کذب اقرار نزد حاکم ثابت شود آن اقرار اثری نخواهد داشت.
تفسیر ماده 1276 قانون مدنی:
گرچه انکار بعد از اقرار مسموع نیست اما اگر مُقِر (اقرارکننده) ثابت کند که اقرار وی کذب بوده است (خلاف واقع بوده است.)، اقرار وی قابل رجوع است.
انکار بعد از اقرار مسموع نیست لیکن اگر مقر ادعا کند که اقرار او فاسد یا مبنی بر اشتباه یا غلط بوده شنیده می‌شود و همچنین است در صورتی که برای اقرار خود عذری ذکر کند که قابل قبول باشد مثل اینکه بگوید اقرار به گرفتن وجه در مقابل سند یا حواله بوده که وصول نشده لیکن دعاوی مذکوره مادامی که اثبات نشده مضر به اقرار نیست.
تفسیر ماده 1277 قانون مدنی:
گرچه انکار بعد از اقرار مسموع نیست اما اگر مُقِر (اقرارکننده) ثابت کند که اقرار وی فاسد بوده است (باطل است) یعنی فاقد شرایط صحت اقرار بوده (مانند اقرار ناشی از اکراه)، و یا اقرار ناشی از یک عذر موجه قابل قبول باشد، اقرار قابل رجوع است.
اقرار هر کس فقط نسبت به خود آن شخص و قائم‌مقام او نافذ است و در حق دیگری نافذ نیست مگر در موردی که قانون آن را ملزم قرار داده باشد.
اقرار شفاهی واقع در خارج از محکمه را در صورتی می‌توان به شهادت شهود اثبات کرد که اصل دعوی به شهادت شهود قابل اثبات باشد و یا ادله و قرائنی بر وقوع اقرار موجود باشد.
تفسیر ماده 1279 قانون مدنی:
در یک تقسیم‌بندی کلی، اقرار به دو نوع، اقرار در دادگاه و اقرار در خارج از دادگاه تقسیم‌بندی می‌گردد. اقرار در دادگاه خود دو قسم دارد: الف- اقرار کتبی در قالب دادخواست یا لایحه انجام می‌پذیرد و ب- اقرار شفاهی که باید در صورت‌مجلس دادگاه (حین مذاکرات در دادگاه) نزد قاضی درج گردد و به امضای طرفین برسد.
اقرار خارج از دادگاه نیز خود دو قسم است: الف- اقرار کتبی که می‌تواند سند عادی باشد یا سند رسمی. ب- اقرار شفاهی که می‌توان آن را با شهادت شهود اثبات کرد.
اقرار در دادگاه قوی‌ترین دلیل حاکم بر تمام ادله است. اما اقرار خارج از دادگاه اقرار نیست چراکه ارزش اثباتی آن در دادگاه به همان روشی که با آن روش برای دادگاه اثبات شده است، کاهش می‌یابد.
اقرار کتبی در حکم اقرار شفاهی است.
تفسیر ماده 1280 قانون مدنی:
اقرار کتبی‌ای که مقر (اقرارکننده) نزد دادگاه نماید، در حکم اقرار شفاهی‌ای است که وی نزد قاضی می‌نماید و در صورت‌مجلس درج شده و به امضای طرفین برسد.
همچنین اقرار نزد قاضی مجری قرار تحقیق محلی یا معاینه محل نیز نوعی اقرار در نزد محکمه است.
قید دین در دفتر تجار به منزله اقرار کتبی است.
اگر موضوع اقرار در محکمه مقید به قید یا وصفی باشد مقر له نمی‌تواند آن را تجزیه کرده از قسمتی از آن که به نفع او است بر ضرر مقر استفاده نماید و از جزء دیگر آن صرف‌نظر کند.
تفسیر ماده 1282 قانون مدنی:
اقرار در یک تقسیم‌بندی به دو نوع اقرار ساده و اقرار موصوف تقسیم می‌شود. اقرار ساده اقرار به اصل خواسته مدعی است. اما اقرار موصوف اقرار به اصل خواسته مدعی، به علاوه یک وصف است. مانند آنکه مقر اقرار می‌کند که یک خودروی پژو پارس مدل 1400 سفید رنگ به مقر له مدیون است. در این جا خودروی پژو پارس مدل 1400 اصل خواسته و رنگ سفید وصف آن است.
مطابق با ماده 1282 قانون مدنی، مُقِر له نمی‌تواند این نوع اقرار را تجزینه کند.
اگر اقرار دارای دو جزء مختلف‌الاثر باشد که ارتباط تامی با یکدیگر داشته باشند مثل اینکه مدعی‌علیه اقرار به اخذ وجه از مدعی نموده و مدعی رد شود مطابق ماده 1334 اقدام خواهد شد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران