اقرارکننده باید بالغ و عاقل و قاصد و مختار باشد بنابراین اقرار صغیر و مجنون در حال دیوانگی و غیر قاصد و مکره موثر نیست.
تفسیر ماده 1262 قانون مدنی:
1- ارکان اقرار عبارت‌اند از: مُقِر (شخصی که اقرار می‌کند.)، مُقِر له (شخصی که ذی‌نفع اقرار است.) و مُقِر به (موضوع اقرار است.).
2- اقرارکننده (مُقِر) باید دارای اهلیت لازم برای اقرار باشد. اهلیت لازم برای اقرار تابع اصل موضوع اقرار است بدان معنی که اگر موضوع مالی باشد، اقرارکننده باید دارای بلوغ، عقل و رشد باشد اما اگر موضوع غیرمالی باشد، اقرارکننده باید دارای بلوغ و عقل باشد.
3- اقرار مجنون در همه امور باطل است چراکه وی فاقد عقل است.
4- اقرار سفیه در امور مالی باطل است اما اقرار سفیه در امور غیرمالی صحیح است. دقت گردد اقرار عمل حقوقی نیست که قائل به تفکیک شویم، لذا اقرار یا صحیح است یا باطل، بنابر مراتب پیش‌گفته اقرار غیرنافذ معنایی ندارد.
5- اقرار صغیر چه ممیز چه غیر ممیز در همه امور باطل است.
6- همچنین اقرارکننده (مُقِر) باید دارای اختیار باشد لذا اقرار ناشی از اکراه باطل است و موثر نمی‌باشد. همچنین اقرار فضولی نیز باطل است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران