عقد منجز آن است که تاثیر آن بر حسب انشاء، موقوف به امر دیگری نباشد و الّا معلق خواهد بود.
تفسیر ماده 189 قانون مدنی:
1- عقد از حیث کیفیت انشاء (چگونگی اعلام اراده) به دو دسته معلق و منجز تقسیم‌بندی می‌شود.
2- در عقد مُنَجَّز اثر عقد موقوف به امر دیگری نمی‌باشد بلکه به محض وقوع انشاء، آثار عقد بر آن مترتب خواهد شد. به بیانی دیگر عقد منجز عقدی است که در آن ایجاب و قبول واقع و آثار عقد جاری شده است.
3- عقد مُعَلَّق عقدی است که با اراده‌ی منجز طرفین واقع می‌گردد و میان آنان رابطه حقوقی بوجود می‌آورد. لکن بنا بر اراده‌ی طرفین عقد، تاثیر کامل آن (اثر عقد)، تا وقوع امر دیگری که در عقد پیش‌بینی شده است به تاخیر می‌افتد. مانند آنکه پدری به فرزند خود می‌گوید اگر در آزمون کارشناسی ارشد قبول شوی اتومبیل خود را به تو هدیه می‌دهم. در این مثال انتقال اتومبیل به فرزند از سوی پدر، موقوف است به قبولی فرزند در آزمون کارشناسی ارشد.
به بیانی دیگر عقد معلق عقدی است که آثار آن منوط به امر دیگری شده است که اگر آن امر محقق شود اثر عقد جاری می‌شود.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران