ماده ۲۱۰
قانون مدنی
متعاملین باید برای معامله اهلیت داشته باشند.
تفسیر ماده 210 قانون مدنی:
1- اهلیت اعم از اهلیت تمتع و اهلیت استیفا می باشد. اهلیت تمتع به معنای دارا بودن یا دارا شدن حق می باشد چراکه اصولاً هر شخصی می تواند صاحب حق باشد مانند آنکه کودکان و مجانین هم می توانند طرف حق واقع شوند. اما منظور از اهلیت استیفا، توانایی اجرای حق یا تصرف در حق می باشد. منظور مقنن از اهلیت مقرر در ماده 210 قانون مدنی، اهلیت استیفا می باشد چراکه وفق ماده 211 قانون مدنی، فردی صاحب اهلیت است که عاقل، بالغ و رشید باشد.
2- اهلیت استیفا فرع بر داشتن اهلیت تمتع است و در شرایطی که فردی صاحب حقی نباشد، نوبت به اعمال آن نیز نخواهد رسید.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران