ماده ۲۱۰
قانون مدنی
متعاملین باید برای معامله اهلیت داشته باشند.
تفسیر ماده 210 قانون مدنی:
1- اهلیت اعم از اهلیت تمتع و اهلیت استیفا می‌باشد. اهلیت تمتع به معنای دارا بودن یا دارا شدن حق می‌باشد چراکه اصولاً هر شخصی می‌تواند صاحب حق باشد مانند آنکه کودکان و مجانین هم می‌توانند طرف حق واقع شوند. اما منظور از اهلیت استیفا، توانایی اجرای حق یا تصرف در حق می‌باشد. منظور مقنن از اهلیت مقرر در ماده 210 قانون مدنی، اهلیت استیفا می‌باشد چراکه وفق ماده 211 قانون مدنی، فردی صاحب اهلیت است که عاقل، بالغ و رشید باشد.
2- اهلیت استیفا فرع بر داشتن اهلیت تمتع است و در شرایطی که فردی صاحب حقی نباشد، نوبت به اعمال آن نیز نخواهد رسید.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران