شروط مفصله ذیل باطل و موجب بطلان عقد است.
۱- شرط خلاف مقتضای عقد.
۲- شرط مجهولی که جهل به آن موجب جهل به عوضین شود.
مهسا باقری | وکیل پایه یک دادگستریتفسیر ماده 233 قانون مدنی:
1- مطابق با موازین مقرر در ماده 233 قانون مدنی، شرط خلاف مقتضای عقد و شرط مجهولی که جهل آن باعث جهل به عوضین شود، شروط باطل و مبطل عقد (=باطل کننده عقد) میباشند.
2- مطابق با نظر جناب دکتر کاتوزیان، منظور از مقنضای ذات عقد، اثری میباشد که چنانچه از عقد گرفته شود، جوهره و ذات آن چیزی که مورد توافق طرفین است نیز از بین خواهد رفت. به طور مثال مقتضای ذات عقد بیع، انتقال مالکیت است، حال اگر در قرارداد درج شود که مالکیت مبیع به خریدار منتقل نشود، چنین شرطی باطل و مبطل عقد خواهد بود.
3- شرط خلاف مقتضای اطلاق عقد، شرطی است که پارهای از آثار عقد را نفی مینماید اما آثار باقیمانده قابل اعتنا میباشد مانند آنکه در قرارداد فروش ملک شرط شود که خریدار تا پرداخت آخرین قسط از ثمن، حق فروش ملک به دیگری را ندارد چنین شرطی صحیح میباشد. (شرط ذخیره مالکیت)
4- شرط مجهول در صورتی باطل و مبطل عقد است که به ارکان عقد خللی وارد نماید. بطور مثال شخص «الف» یک آپارتمانی را با مبلغ دو میلیارد تومان از شخص «ب» خریداری مینماید و در قرارداد شرط میکند که شخص «ب» میبایست تخفیفی مطابق با آنچه که شخص «الف» درخواست مینماید در معامله لحاظ نماید در اینصورت بدان جهت که میزان تخفیف، مجهول است طبیعتاً میزان ثمن معامله هم مجهول خواهد شد چراکه مشخص نمیباشد که چه مقدار از ثمن باید کسر شود.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران