ماده ۲۳۷
قانون مدنی
هر‌گاه شرط در ضمن عقد شرط فعل باشد، اثباتاً یا نفیاً، کسی که ملتزم به انجام شرط شده است باید آن را به جا بیاورد و در صورت تخلف طرف معامله می‌تواند به حاکم رجوع نموده تقاضای اجبار به وفای شرط بنماید.
تفسیر ماده 237 قانون مدنی:
1- شرط فعل یکی از اقسام شروط صحیح ضمن عقد می‌باشد.
2- شرط فعل عبارت است از آنکه انجام یا عدم انجام امری بر یکی از طرفین قرارداد یا بر شخص ثالثی درج شده باشد.
3- کسی در ضمن عقد، ملتزم به انجام شرط فعل شده باشد، مکلف است که آن را انجام دهد در صورت امتناع وی از انجام شرط فعل، طرف مقابل (مشروط‌له) این حق را دارد که به دادگاه مراجعه نموده و الزام مشروط‌علیه به ایفای تعهدات قراردادی را درخواست نماید.
13 آبان 1402
103
1 سال قبل
2129
نحوه طرح دعوای الزام به اخذ پایان کار
گواهی پایان کار برگه ای است که نشان دهنده اتمام ساخت و ساز ساختمان می باشد. فی الواقع گواهی پایان کار، سندی است که پس از اتمام عملیات ساخت ساختمان بر اساس تقاضای مالک ساختمان یا سازنده ملک، توسط شهرداری بر مبنای عدم خلاف ساختمان و عدم بدهی ساختمان به شهرداری، صادر می شود. گواهی پایان کار در واقع تایید کننده پایان عملیات ساختمانی و انطباق بنای ساخته شده با قوانین شهرسازی می باشد. جهت صدور پایان کار، مالک ملک یا سازنده ملک، بعد از تکمیل ساخت،...
مفهوم شروط صحیح ضمن عقد
شروط صحیح آن دسته از شروط ضمن عقد می‌باشند که در نتیجه عقد و با توجه به توافق و تراضی طرفین در عقد ذکر می‌گردند بدون آنکه در ماهیت عقد، تغییری ایجاد نمایند. مقنن در قانون مدنی به پیروی از فقه اسلامی، شروطی را که در ضمن عقد آورده می‌شوند را شروط صحیح نام برده که اعم از شرط صفت، شرط نتیجه و شرط فعل می‌باشند که دارای ضمانت اجرای حقوقی‌اند (مستنبط از ماده 234 قانون مدنی). در مقاله حاضر که توسط گروه وکلای عدالت سرا تحریر یافته است، سعی...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران