اگر ملکی به شرط داشتن مساحت معین فروخته شده باشد و بعد معلوم شود که کمتر از آن مقدار است، مشتری حق فسخ معامله را خواهد داشت و اگر معلوم شود که بیشتر است بایع می‌تواند آن را فسخ کند. مگر اینکه در هر دو صورت طرفین به محاسبه زیاده یا نقیصه تراضی نمایند.
تفسیر ماده 355 قانون مدنی:
1- مقنن در ماده 355 قانون مدنی در خصوص شرط صفت (شرط در خصوص کمیت یا کیفیت مورد معامله) صحبت نموده است. اگر طرفین در ضمن انعقاد یک عقد یا قرارداد در خصوص فروش ملک، داشتن مساحت معینی را شرط نموده باشند چنانچه پس از انعقاد عقد، مشخص گردد که مساحت ملک کمتر از آن مقداری است که در قرارداد شرط شده است، خریدار حق فسخ معامله را خواهد داشت، اما اگر مساحت ملک بیشتر از آن مقداری است که در قرارداد شرط شده است، فروشنده حق فسخ معامله را دارا خواهد شد.
2- در ماده 355 قانون مدنی، مقدار مورد معامله جنبه فرعی (جنبه وصفی) دارد، بدین شکل که جزء جزء مبیع در مقابل جزء جزء ثمن قرار نگرفته است (تجزیه ناپذیر)، لذا در این حالت، خریدار و فروشنده تنها حق فسخ قرارداد را دارند و امکان دریافت زیاده یا نقیصه را ندارند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران