هر یک از بایع و مشتری حق دارد از تسلیم مبیع یا ثمن خودداری کند تا طرف دیگر حاضر به تسلیم شود مگر اینکه مبیع یا ثمن مؤجل باشد در این‌صورت هر کدام از مبیع یا ثمن که حال باشد باید تسلیم شود.
تفسیر ماده 377 قانون مدنی:
1- حق حبس در زمره حقوق عینی (حقی که بصورت مستقیم برای یک مال معین ایجاد می‌شود) می‌باشد که مختص عقد بیع نیست و در تمامی عقود معاوضی جای دارد.
2- حق حبس هم در مبیع عین معین و هم در مبیع کلی و کلی در معین وجود دارد.
3- در صورتی که مبیع یا ثمن دارای اجل (مهلت) باشند، برای آن کسی که مهلت برای تسلیم مبیع یا پرداخت ثمن ندارد، حق حبس از بین می‌رود هم‌چنین در فرضی که یکی از طرفین با میل و اختیار خود، به تعهد خویش عمل نموده باشد، حق حبس وی نیز از بین خواهد رفت. ناگفته نماند که با درج شرط سقوط حق حبس ضمن عقد نیز این حق از بین خواهد رفت.
4- در عقد معوض، هر یک از طرفین حق دارد در چهاچوب ماده 377 قانون مدنی، اجرای تعهد را منوط به اجرای تعهد طرف مقابل کند که آن را «حق حبس» می‌نامند. این حق حبس در عقد غیرمعوض با شرط عوض وجود ندارد.
لازم به ذکر است که عقود از حیث وحدت یا تعدد عوضین به عقود مجانی و عقود معوض تقسیم‌بندی می‌شوند.
عقد مجانی عقدی است که یک عِوض دارد و در مقابل آن عِوض، هیچ عِوض دیگری قرار ندارد مانند عقد هبه، عقد عاریه، عقد وقف و عقد ودیعه. در عقود مجانی به جز عقد وقف و عقد صدقه امکان درج شرط عوض (عقد مجانی با شرط عوض) وجود دارد اما عقد وقف و عقد صدقه لزوماً می‌بایست مجانی باشند.
عقد معوض عقدی است که دو عِوض (مورد معامله) دارد که در مقابل هم هستند مانند عقد بیع، عقد معاوضه، عقد اجاره و ... .
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران