هر‌گاه مستاجر به موجب عقد اجاره مجاز در بنا یا غَرْسْ بوده موجر نمی‌تواند مستاجر را به خراب کردن یا کندن آن اجبار کند و بعد از انقضای مدت اگر بنا یا درخت در تصرف مستاجر باقی بماند موجر حق مطالبه اجرت‌المثل زمین را خواهد داشت و اگر در تصرف موجر باشد مستاجر حق مطالبه اجرت‌المثل بنا یا درخت را خواهد داشت.
تفسیر ماده 504 قانون مدنی:
1- اگر مستاجر مجاز باشد که در مورد اجاره غرس اشجار کند یا بنا بسازد، پس از پایان مدت اجاره، موجر حق رجوع ندارد و موجر نمی‌تواند آنها را خراب (قطع درخت یا تخریب بنا) کند.
2- اذن موجر به مستاجر در بنا یا غرس، گرچه ظاهراً اذن است لکن در واقع برای مستاجر ایجاد حق می‌کند و به همین جهت پس از پایان مدت اجاره، اذن داده شده قابل رجوع نمی‌باشد.
3- در این‌صورت موجر و مستاجر باید توافق کنند که یا مستاجر در زمین بماند و اجرت‌المثل زمین را به موجر دهد یا موجر زمین را تصرف کند و اجرت‌المثل بنا یا درخت را به مستاجر بدهد.
4- مطابق با نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه، در صورت حدوث اختلاف بین موجر و مستاجر و عدم حصول توافق در انتخاب تصرف یا اجرت‌المثل، نظر مستاجر مقدم است. بدین معنی که اگر مستاجر تمایل به ادامه تصرف داشته باشد باید اجرت‌المثل تصرف خود را به موجر پرداخت نماید و موجر نمی‌تواند تخلیه مستاجر را بخواهد. چراکه مستاجر به اذن موجر اعتماد کرده و بنا ساخته یا درخت کاشته است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران