ودیعه عقدی است جایز.
تفسیر ماده 611 قانون مدنی:
1- ودیعه از حیث دوام عقدی است جایز. عقود جایز، مستند به ماده 186 قانون مدنی، عقودی هستند که هر یک از طرفین بتوانند هر وقتی بخواهند آن را فسخ کنند.
عقود جایز در یک تقسیم‌بندی به عقود جایز اذنی و عقود جایز غیر اذنی تفکیک می‌شوند. عقود جایز اذنی عقود جایزی هستند که مبنای جواز آن اذن است و با فوت و حجر منفسخ می‌شوند. عقود جایز اذنی عبارت‌اند از: عقد مضاربه (اذن برای تجارت با پول نقد)، عقد ودیعه (اذن برای حفاظت از اموال)، عقد عاریه (اذن برای استفاده در اموال)، عقد شرکت (اذن برای اداره مال مشاع) و عقد وکالت (اذن برای تصرف در حقوق).
در مقابل، عقود جایز غیر اذنی عقودی هستند که اثر آن‌ها اذن نیست بلکه به موجب این عقود حق ایجاد می‌شود مانند وصیت تملیکی، عقد هبه و حبس مطلق.
2- همچنین ودیعه از حیث وحدت یا تعدد عوضین عقدی است مجانی که در مقابل عقد معوض قرار دارد.
عقد مجانی عقدی است که یک عِوض دارد و در مقابل آن عِوض، هیچ عِوض دیگری قرار ندارد مانند عقد هبه، عقد عاریه، عقد وقف و عقد ودیعه. در عقود مجانی به جز عقد وقف و عقد صدقه امکان درج شرط عوض وجود دارد اما عقد وقف و عقد صدقه لزوماً می‌بایست مجانی باشند.
عقد معوض عقدی است که دو عِوض (مورد معامله) دارد که در مقابل هم هستند مانند عقد بیع، عقد معاوضه، عقد اجاره و ... .
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران