ماده ۱۱۰
قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (در امور مدنی)
در دعاویی که مستند آنها چک یا سفته یا برات باشد و همچنین در مورد دعاوی مستند به اسناد رسمی و دعاوی علیه متوقف، خوانده نمی‌تواند برای تأمین خسارات احتمالی خود تقاضای تأمین نماید.
مهسا باقری | وکیل پایه یک دادگستریتفسیر ماده 110 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- با توجه به اطلاق دعاوی مستند به سند رسمی، تفاوتی نمی‌نماید که سند رسمی لازم‌الاجراء باشد یا خیر.
2- همچنین در مورد دعاوی مستند به چک، سفته و برات تفاوتی نمی‌نماید که این اسناد واخواست شده باشند یا خیر، لذا خوانده دعوی نمی‌تواند تقاضای تأمین کند.
04 آبان 1402
322
3 ماه قبل
12576
تامین دعوای واهی
دعوای واهی دعوایی است که خواهان بر علیه خوانده جهت ایذاء وی مطرح نموده است که ظاهراً واهی بوده و بدون ورود به ماهیت دعوی می‌توان به واهی بودن آن پی برد. چنانچه خواهان، دعوای واهی علیه خوانده مطرح نماید، خوانده می‌تواند از دادگاه درخواست نماید که از خواهان تامینی اخذ شود تا در صورت شکست خواهان، خسارات دادرسی خوانده از محل تامین، جبران شود. ایراد تامین دعوای واهی لزوماً می‌بایست از سوی خوانده مطرح گردد و دادگاه نمی‌تواند رأساً از خواهان تامین دعوای واهی اخذ نماید. در صورت پذیرش ادعای خوانده، از خواهان...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران
محمد صادق احمدوند