ماده ۱۱۰
قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (در امور مدنی)
در دعاویی که مستند آنها چک یا سفته یا برات باشد و همچنین در مورد دعاوی مستند به اسناد رسمی و دعاوی علیه متوقف، خوانده نمی تواند برای تأمین خسارات احتمالی خود تقاضای تأمین نماید.
تفسیر ماده 110 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- با توجه به اطلاق دعاوی مستند به سند رسمی، تفاوتی نمی نماید که سند رسمی لازم الاجرا باشد یا خیر.
2- همچنین در مورد دعاوی مستند به چک، سفته و برات تفاوتی نمی نماید که این اسناد واخواست شده باشند یا خیر، لذا خوانده دعوی نمی تواند تقاضای تأمین کند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران
محمد صادق احمدوند