ماده ۱۱۰
قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب (در امور مدنی)
در دعاویی که مستند آنها چک یا سفته یا برات باشد و همچنین در مورد دعاوی مستند به اسناد رسمی و دعاوی علیه متوقف، خوانده نمیتواند برای تأمین خسارات احتمالی خود تقاضای تأمین نماید.
تفسیر ماده 110 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- با توجه به اطلاق دعاوی مستند به سند رسمی، تفاوتی نمینماید که سند رسمی لازمالاجراء باشد یا خیر.
2- همچنین در مورد دعاوی مستند به چک، سفته و برات تفاوتی نمینماید که این اسناد واخواست شده باشند یا خیر، لذا خوانده دعوی نمیتواند تقاضای تأمین کند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران
محمد صادق احمدوند