ماده ۱۳۳
قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (در امور مدنی)
هرگاه دادگاه احراز نماید که دعوای ثالث به منظور تبانی و یا تأخیر رسیدگی است و یا رسیدگی به دعوای اصلی منوط به رسیدگی به دعوای ثالث نمی‌باشد، دعوای ثالث را از دعوای اصلی تفکیک نموده به هر یک جداگانه رسیدگی می‌کند.
تفسیر ماده 133 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- در فرض موجود در ماده 133 قانون مذکور، دادگاه دعوای ورود ثالث را از دعوای اصلی تفکیک نموده و به آن جداگانه رسیدگی می‌نماید. (الف- ورود ثالث به منظور تبانی یا تاخیر در رسیدگی باشد. ب- رسیدگی به دعوای اصلی منوط به رسیدگی به دعوای ورود ثالث نیست.)
2- مهمترین شرط جهت رسیدگی توأمان به دعوای اصلی و ورود ثالث، مستند به ماده 17 قانون آیین دادرسی مدنی، دارا بودن ارتباط یا وحدت منشأ با دعوای اصلی است.
04 آبان 1402
39
3 ماه قبل
7984
مفهوم ورود ثالث
ورود ثالث به معنای دعوای شخص ثالث علیه طرفین یا یک طرف دعوای اصلی است. دعوای ورود ثالث زمانی مطرح می‌گردد که شخص ثالثی، در دادرسی که میان دو طرف دیگر در حال رسیدگی می‌باشد، خود را محق دانسته و یا آنکه خود را در محق دانستن یکی از طرفین، ذی‌نفع می‌داند. شخص ثالث، می‌تواند تا زمانی که ختم دادرسی، اعلام نشده است، وارد دعوا شود. همچنین زمانی که شخص ثالث، وارد دعوا می‌شود، جزء اصحاب دعوا تلقی می‌گردد (مستنبط از ماده 130 قانون آیین دادرسی مدنی). در مقاله حاضر که توسط...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران