ماده ۱۵۹
قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (در امور مدنی)
دعوای ممانعت از حق عبارت است از:
تقاضای کسی که رفع ممانعت از حق ارتفاق یا انتفاع خود را در ملک دیگری بخواهد.
تفسیر ماده 159 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- دادگاه در رسیدگی به دعوای ممانعت از حق، از خواهان دلیلی مبنی بر وجود حق اصلی مطالبه نمی‌نماید و تنها به این مورد رسیدگی می‌نماید که آیا خواهان در گذشته، هرچند به ناحق، از این حق استفاده می‌نموده است یا خیر.
2- دعوای رفع ممانعت از حق عبارت است از آنکه شخصی تحت عنوان حق انتفاع یا حق ارتفاق از ملک غیر استفاده می‌کرده است اما شخص دیگری مانع استفاده وی شده است.
مطلب مرتبط: نحوه طرح دعوای الزام به رفع ممانعت از حق در دادگاه حقوقی
04 آبان 1402
105
2 ماه قبل
7976
دعوای الزام به رفع ممانعت از حق
دعوای ممانعت از حق عبارت است از آنکه شخصی مانع استفاده از حق قانونی شخص دیگری در ملک شود. مستنبط از ماده 159 قانون آیین دادرسی مدنی، دعوای ممانعت از حق به دعوایی گفته می‌شود که طی آن فردی رفع ممانعت از حق انتفاع (حقی است که به موجب آن شخص می‌تواند از عین مالی که متعلق به فرد دیگری است یا مالک مشخصی ندارد استفاده کند) یا ارتفاق (حقی است که فرد در ملک دیگری دارد مانند حق عبور، حق شرب و ...) خود را در ملک...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران
حسن تاج آبادی