کسی که علیه او سند غیر رسمی ابراز شود می‌تواند خط یا مهر یا امضاء و یا اثر انگشت منتسب به خود را انکار نماید و احکام منکر بر او مترتب می گردد و اگر سند ابرازی منتسب به شخص او نباشد می تواند تردید کند.
تفسیر ماده 216 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- انکار سند، به منزله اعلام رد تعلق خط، مهر، امضاء و یا اثر انگشت سند غیر رسمی به منتسب الیه توسط خود منتسب الیه می باشد.
2- در مقابل سند رسمی امکان انکار و تردید وجود ندارد.
3- تردید در واقع حسب مورد عدم پذیرش تعلق خط، امضاء، مهر و یا اثر انگشت سند غیر رسمی به منتسب الیه توسط شخص دیگری است. بطور مثال وراث متوفی در مقابل دعوایی که بطرفیت آنها و با سند غیر رسمی که منتسب به مورث آنها می باشد، می توانند اظهار تردید مطرح نمایند.
4- انکار و تردید نسبت به اسناد عادی در صورتی شنیده می شود که این اسناد اعتبار اسناد رسمی را نداشته باشند. (رجوع شود به ماده 1291 قانون مدنی)
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران