اسناد عادی در دو مورد اعتبار اسناد رسمی را داشته درباره طرفین و وراث و قائم‌مقام آنان معتبر است:
1- اگر طرفی که سند بر علیه او اقامه شده است صدور آن را از منتسب‌الیه تصدیق نماید.
2- هرگاه در محکمه ثابت شود که سند مزبور را طرفی که آن را تکذیب یا تردید کرده فی‌الواقع امضاء یا مهر کرده است.
تفسیر ماده 1291 قانون مدنی:
1- هرگاه سند عادی علیه شخصی ابراز گردد که آن سند، براساس ماده 1291 قانون مدنی اعتبار اسناد رسمی را داشته باشد و این شخص بخواهد انتساب سند را به خود نپذیرد، راهی جز ادعای جعلیت نسبت به آن وفق ماده 1292 قانون مدنی ندارد.
2- انکار و تردید نسبت به اسناد عادی در صورتی پذیرفته می‌شود که این اسناد اعتبار اسناد رسمی را نداشته باشند.
نسبت اسناد عادی که اعتبار سند رسمی را به دست می‌آورند، تنها قابلیت انکار و تردید از بین می‌رود اما سایر مزایای سند رسمی را پیدا نمی‌کنند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران