متقاضی تجدیدنظر باید دادخواست خود را ظرف مهلت مقرر به دفتر دادگاه صادرکننده رای یا دفتر شعبه اول دادگاه تجدیدنظر یا به دفتر بازداشتگاهی که در آنجا توقیف است، تسلیم نماید.
هر یک از مراجع یاد شده در بالا باید بلافاصله پس از وصول دادخواست آن را ثبت و رسیدی مشتمل بر نام متقاضی و طرف دعوا، تاریخ تسلیم، شماره ثبت و دادنامه به تقدیم‌کننده تسلیم و در روی کلیه برگ‌های دادخواست تجدیدنظر همان تاریخ را قید کند. این تاریخ، تاریخ تجدیدنظر خواهی محسوب می‌گردد.
تبصره ۱- در صورتی که دادخواست به دفتر مرجع تجدیدنظر یا بازداشتگاه داده شود به شرح بالا اقدام و دادخواست را به دادگاه صادرکننده رای ارسال می‌دارد. چنانچه دادخواست تجدیدنظر در مهلت قانونی تقدیم شده باشد، مدیر دفتر دادگاه بدوی پس از تکمیل آن، پرونده را ظرف دو روز به مرجع تجدیدنظر ارسال می‌دارد.
تبصره ۲- در صورتی که دادخواست خارج از مهلت داده شود و یا در مهلت قانونی رفع نقص نگردد، به موجب قرار دادگاه صادرکننده رای بدوی رد می‌شود. این قرار ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ در مرجع تجدیدنظر قابل اعتراض است، رای دادگاه تجدیدنظر قطعی است.
تبصره ۳- دادگاه باید ذیل رای خود، قابل تجدیدنظر بودن یا نبودن رای و مرجع تجدیدنظر آن را معین نماید. این امر مانع از آن نخواهد بود که اگر رای دادگاه قابل تجدیدنظر بوده و دادگاه آن را قطعی اعلام کند، هر یک از طرفین درخواست تجدیدنظر نماید.
تفسیر ماده 339 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- دادخواست تجدیدنظر باید به دفتر شعبه بدوی صادرکننده رای مورد اعتراض یا دفتر کل دادگاه تجدیدنظر یا دفتر زندان یا بازداشتگاه ارسال شود. اگر دادخواست تجدیدنظر خواهی به دفتر کل دادگاه تجدیدنظر یا دفتر زندان یا بازداشتگاه تقدیم گردد، مراجع مذکور دادخواست را ثبت و به دفتر شعبه بدوی صادرکننده رای ارسال می‌کنند تا مدیر دفتر شعبه بدوی، پرونده را تکمیل، نقایص آن را برطرف و آماده ارسال به دادگاه تجدیدنظر نماید.
2- مستند به تبصره 2 ماده 339 قانون آیین دادرسی مدنی چنانچه دادخواست تجدیدنظر خواهی بدون عذر موجه خارج از مهلت تقدیم گردد، رئیس شعبه نخستین اقدام به صدور قرار رد دادخواست می‌نماید که این قرار ظرف مدت 20 روز قابل اعتراض در دادگاه تجدیدنظر استان است.
3- با توجه به ملاک تبصره 3 ماده 339 قانون آیین دادرسی مدنی می‌توان پذیرفت که دادگاه مکلف است در ذیل حکم خود حضوری یا غیابی بودن آن را معین نماید. این امر جهت رعایت مصالح محکوم‌علیه است که ممکن است آگاهی‌های حقوقی لازم در تشخیص قابلیت شکایت حکم را نداشته باشد.
4- تبصره 3 ماده 339 قانون آیین دادرسی مدنی در خصوص توصیف رای است. بدین معنی که دادگاه بدوی باید در رای خود قابلیت یا عدم قابلیت تجدیدنظر خواهی از رای را ذکر کند و همچنین قید نماید اگر رای قابل تجدیدنظر است، مرجع تجدیدنظر کدام است. توصیف دادگاه بدوی از رای صادره قاطع نیست لذا اگر دادگاه نخستین رای صادره را قطعی اعلام کند، اصحاب دعوی باز هم می‌توانند تجدیدنظر خواهی کنند. در این حالت مدیر دفتر شعبه نخستین مکلف است پرونده را تکمیل نماید و پس از تبادل لوایح به دادگاه تجدیدنظر ارسال کند، اگر دادگاه تجدیدنظر رای را قطعی تشخیص دهد، قرار عدم استماع دعوای تجدیدنظر را صادر می‌نماید اما اگر رای را قطعی نداند، به اعتراض رسیدگی می‌کند.
مطلب مرتبط: تجدیدنظر خواهی چیست؟ جهات تجدیدنظر خواهی کدام است؟
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران