مقررات مواد (۳۳۷) و (۳۳۸) این قانون در مورد فرجام‌خواهی از احکام و قرارها نیز لازم‌الرعایه می‌باشد.
تفسیر ماده 400 قانون آیین دادرسی مدنی:
در صورت تقدیم دادخواست فرجام‌خواهی خارج از مهلت، معاذیر چهارگانه مندرج در ماده 306 قانون آیین دادرسی مدنی اگر مصادف با آخرین روز فرجام باشد، می‌تواند موجب تمدید مهلت فرجام نیز بشود. جهات عذر موجه عبارتند از: الف- بیماری مانع حرکت، ب- فوت والدین، اولاد و همسر تا 7 روز، ج- حوادث قهریه از قبیل سیل، زلزله و حریق که بر اثر آن تقدیم دادخواست فرجام‌خواهی در مهلت مقرر ممکن نباشد. (قوه قاهره)، د- توقیف یا حبس بودن به نحوی که نتوان در مهلت مقرر دادخواست فرجام‌خواهی تقدیم کرد. (حبس باید غیرقانونی باشد؛ چراکه اگر قانونی بوده باشد از داخل زندان می‌توان فرجام‌خواهی نمود.)
چنانچه پس از ابلاغ و پیش از فرجام‌خواهی در مهلت فرجام، محکوم‌علیه فوت کند یا محجور شود یا ورشکسته شود یا سمت نمایندگی وی زائل گردد رای مجدداً به وراث یا قیم یا مدیر تصفیه یا نماینده جدید ابلاغ می‌گردد و مهلت بیست روز جدیدی داده می‌شود. قاعده مندرج در ماده 400 قانون آیین دادرسی مدنی ناظر به مواد 337 و 338 همان قانون، شامل زوال سمت نماینده حقوقی ادارات دولتی، وکیل (تابع مقررات وکالت مندرج در مواد 37، 38، 39 و 40 قانون آیین دادرسی مدنی است.) و مدیران شخص حقوقی نمی‌شود و دادگاه در صورت زوال سمت نماینده مهلت جدیدی به آنها اعطاء نمی‌کند.
مطلب مرتبط: فرجام‌خواهی چیست و چه احکامی قابلیت فرجام‌خواهی را دارند؟
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران