آرای دادگاه‌های کیفری جز در موارد زیر که قطعی محسوب می‌شود، حسب مورد در دادگاه تجدیدنظر استان همان حوزه قضایی قابل تجدیدنظر و یا در دیوان عالی کشور قابل فرجام است:
الف- جرایم تعزیری درجه هشت باشد.
ب- جرایم مستلزم پرداخت دیه یا ارش، در صورتی که میزان یا جمع آنها کمتر از یک دهم دیه کامل باشد.
تبصره ۱- در مورد مجازات‌های جایگزین حبس، معیار قابلیت تجدیدنظر، همان مجازات قانونی اولیه است.
تبصره ۲- آراء قابل تجدیدنظر، اعم از محکومیت، برائت، یا قرارهای منع و موقوفی تعقیب، اناطه و تعویق صدور حکم است. قرار رد درخواست واخواهی یا تجدیدنظر خواهی، در صورتی مشمول این حکم است که رای راجع به اصل دعوی، قابل تجدیدنظر خواهی باشد.
تفسیر ماده 427 قانون آیین دادرسی کیفری:
1- در مقررات قانون آیین دادرسی کیفری، مقنن اصل را بر قابل تجدیدنظر یا فرجام بودن آرای دادگاه ها دانسته است مگر در ارتباط با بندهای الف و ب ماده 427 قانون آیین دادرسی کیفری.
2- رای دادگاه اطفال و نوجوانان و احکام دادگاه های ویژه روحانیت ولو از تعزیرات درجه هشت یا دیه و ارش کم تر از یک دهم صادر شده باشد، همواره قابلیت تجدیدنظر خواهی دارد. (مستند به ماده 445 قانون آیین دادرسی کیفری و ماده 48 آیین نامه دادسراها و دادگاه های ویژه روحانیت)
3- مستفاد از ماده 76 قانون مجازات اسلامی، ملاک برای تجدیدنظر خواهی از آرا مجازات قانونی جرم است نه مجازات قضایی.
4- قرار تعلیق اجرای مجازات برخلاف قرار تعویق صدور حکم، قطعی و غیرقابل تجدیدنظر است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران