هر کس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای آن شود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذی‌نفع و به دستور دادگاه صادرکننده رای نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می‌شود.
تفسیر ماده 40 قانون حمایت خانواده:
1- حضانت در لغت به معنی پروردن است. در اصطلاح پرورش طفل است به وسیله‌ی ابوین و اقارب وی. شروط عمومی حضانت عبارتند از: الف- اسلام ب- عقل ج- فاسق نبودن د- کفایت و لیاقت داشته باشد. ه- حضانت‌کننده بیماری سرایت‌کننده نداشته باشد.
2- هر چند ضمانت اجراهای مندرج در مواد 40 و 41 قانون حمایت خانواده مصوب 1391 در مورد حضانت و ملاقات، به دستور موقت تسری ندارد و مختص «حکم» است، لیکن وقتی در خصوص موضوعی از سوی دادگاه، دستور موقت صادر می‌گردد، مبین این است که دادگاه فوریت تعیین تکلیف نسبت به آن را احراز نموده است؛ بنابراین، توسل به قوای قهریه برای اجرای دستور موقت وفق مقررات قانونی مجاز است لیکن چنانچه ممانعت، از ناحیه خود طفل باشد، به هیچ‌وجه نمی‌توان به قوه قهریه متوسل شد. (نظریه مشورتی شماره 7/94/94 مورخه 19-01-1394 اداره حقوقی قوه قضاییه)
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران