علاوه بر موارد مذکور در مواد قبل، ارتکاب رفتاری که طبق قانون جرم محسوب می‌شود، در موارد زیر قابل مجازات نیست:
الف- در صورتی که ارتکاب رفتار به حکم یا اجازه قانون باشد.
ب- در صورتی که ارتکاب رفتار برای اجرای قانون اهم لازم باشد.
پ- در صورتی که ارتکاب رفتار به امر قانونی مقام ذی صلاح باشد و امر مذکور خلاف شرع نباشد.
ت- اقدامات والدین و اولیای قانونی و سرپرستان صغار و مجانین که به منظور تأدیب یا حفاظت آنها انجام می‌شود، مشروط بر این که اقدامات مذکور در حد متعارف و حدود شرعی تأدیب و محافظت باشد.
ث- عملیات ورزشی و حوادث ناشی از آن، مشروط بر این که سبب حوادث، نقض مقررات مربوط به آن ورزش نباشد و این مقررات هم مغایر موازین شرعی نباشد.
ج- هر نوع عمل جراحی یا طبی مشروع که با رضایت شخص یا اولیاء یا سرپرستان یا نمایندگان قانونی وی و رعایت موازین فنی و علمی و نظامات دولتی انجام می‌شود. در موارد فوری اخذ رضایت ضروری نیست.
تفسیر ماده 158 قانون مجازات اسلامی:
به عنوان قاعده کلی رضایت به ارتکاب جرم، مجوز ارتکاب آن نیست. مانند آنکه شخص «الف» که از بیماری خاصی رنج میبرد از شخص «ب» که پزشک وی است می‌خواهد که با تزریق دارویی وی را به قتل برساند. در این مثال رضایت شخص «الف» بر تزریق دارو از سوی شخص «ب»، مجوز ارتکاب قتل توسط پزشک نمی‌باشد.
مقنن استثنائانی را در رضایت اشخاص در ارتکاب رفتارهای به ظاهر مجرمانه دانسته است و آن در جایی است که ارتکاب جرم نه با سوء نیت مجرمانه و قصد تعدی به حق و حقوق دیگران بلکه به انگیزه عقلایی و مشروع اتفاق می‌اقتد. موارد مذکور در ماده 158 قانون مجازات اسلامی موارد مشروع و عقلایی از رفتارهای غیرقابل مجازات افراد می‌باشند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران