ماده ۴۲
قانون مدنی
رُقبیٰ حق انتفاعی است که از طرف مالک برای مدت معینی برقرار می‌گردد.
تفسیر ماده 42 قانون مدنی:
1- عقد رقبی یک عقد لازم است که اصولاً فوت یا حجر طرفین تاثیری در آن ندارد. در صورت فوت منتفع، این حق به وراث او انتقال می‌یابد مگر اینکه شخصیت منتفع علت عمده عقد باشد که در این‌صورت با فوت او، عقد از بین می‌رود.
2- با اتمام مدت در عقد رقبی، مجدداً مالک از مال خود منتفع می‌گردد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران