ماده ۴۲
قانون مدنی
رُقبیٰ حق انتفاعی است که از طرف مالک برای مدت معینی برقرار می‌گردد.
تفسیر ماده 42 قانون مدنی:
1- عقد رقبی یک عقد لازم است که اصولاً فوت یا حجر طرفین تاثیری در آن ندارد. در صورت فوت منتفع، این حق به وراث او انتقال می‌یابد مگر اینکه شخصیت منتفع علت عمده عقد باشد که در این‌صورت با فوت او، عقد از بین می‌رود.
2- با اتمام مدت در عقد رقبی، مجدداً مالک از مال خود منتفع می‌گردد.
09 آبان 1402
118
1 سال قبل
3573
نحوه طرح دعوای اثبات حق انتفاع
حق انتفاع، مستند به ماده 40 قانون مدنی، حقی است که بر مبنای آن شخصی می تواند از مالی که عین آن متعلق به فرد دیگری است یا مالک خاصی ندارد، استفاده نماید. بطور مثال شخصی صاحب خانه ای است و به فرد دیگری اجازه می دهد که برای مدتی در ملک او سکونت نماید. حق انتفاع یکی از اقسام مالکیت است و بر اساس قرارداد از سوی مالک ملک به اشخاص دیگر قابل واگذاری می باشد. جهت اثبات حق انتفاع در وهله اول لازم است که رابطه قراردادی...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران