طلاق مُبارات آن است که کراهت از طرفین باشد ولی در این‌صورت عوض باید زاید بر میزان مهر نباشد.
تفسیر ماده 1147 قانون مدنی:
1-در طلاق مُبارات نیز همانند طلاق خُلع، زوجه می‌بایست نسبت به بخشیدن تمام یا بخشی از مهر خود در قبال طلاق اقدام نماید. طلاق خلع و مبارات در ظاهر شبیه و خصوصیت آنها که بذل مال از ناحیه زوجه است همانند است اما در اصل تفاوت‌هایی با هم دارند. من‌جمله اینکه طلاق خلع صرفاً ناظر به کراهت زوجه از زوج است و مالی هم که زوجه به زوج پرداخت می‌نماید، می‌تواند معادل مهر، کمتر، یا حتی بیشتر هم باشد در حالی‌که در مبارات کراهت متقابل است و نفرت شدید زوجین از هم مانع تداوم زندگی مشترک می‌شود و میزان مالی که زوجه در قبال طلاق به زوج می‌دهد حداکثر به میزان مَهر است و بیش از آن نباید باشد و این امر به دلیل همان کراهت طرفینی میان زوجین است.
2- اگر در طلاق مبارات، عوض بیشتر از مهریه باشد، مرد مالک آن مقدار بیشتر از مهریه، نخواهد شد اما طلاق صحیح و نافذ خواهد بود.
3- در طلاق خلع و مبارات، اگر زوجه صغیر باشد، ولی او می‌تواند به نمایندگی از او، بذل نماید یا اگر زوجه صغیر ممیز باشد، ولی می‌تواند به او اجازه این کار را بدهد. اما در این‌گونه طلاق ممکن است شوهر سفیه باشد. از آنجایی که طلاق یک امر غیرمالی است و رشد طلاق‌دهنده شرط نیست طلاق صحیح است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران