انشاء معامله ممکن است به وسیله عملی که مبین قصد و رضا باشد مثل قبض و اقباض حاصل گردد، مگر در مواردی که قانون استثنا‌ء کرده باشد.
تفسیر ماده 193 قانون مدنی:
1- انشاء به معنای ابراز اراده است.
2- این ماده ناظر به زمانی است که طرفین معامله برخلاف ماده 192 قانون مدنی، امکان به کار بردن الفاظ را دارند اما به وسیله‌ی عملی قصد خود را بر داد و ستد اظهار می‌نمایند. معامله‌ای که قصد طرفین آن از طریق عمل اظهار شده باشد عقد معاطاتی نامیده می‌شود (معاطات: انشای معامله به وسیله قبض و اقباض). همچنین در برخی عقود، قانونگذار صریحاً به کار بردن الفاظ را لازم شمرده است؛ عقد نکاح (ماده 1062 قانون مدنی) و عقد وقف (ماده 56 قانون مدنی).
3- همه عقود را می‌توان معاطاتی منعقد نمود اما باید دقت کرد که معاطات در نکاح و عقود تشریفاتی (مانند نقل و انتقال حق کسب و پیشه و تجارت و یا نقل و انتقال سهم‌الشرکه شرکت با مسئولیت محدود) و عقودی که برای ابراز قصد به لفظ نیاز دارند، راه ندارد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران