هر کس مالی به دیگری بدهد ظاهر در عدم تبرع است بنابراین اگر کسی چیزی به دیگری بدهد بدون اینکه مقروض آن چیز باشد می‌تواند استرداد کند.
مهسا باقری | وکیل پایه یک دادگستریتفسیر ماده 265 قانون مدنی:
1- مطابق با ماده 265 قانون مدنی اگر فردی مالی را به دیگری بدهد بدون آنکه دین و قرضی به او داشته باشد می‌تواند آن را مسترد نماید در چنین حالتی ثابت نمودن نداشتن تعهد از سوی پرداخت‌کننده، مستلزم اثبات این است که او مالی را به دریافت‌کننده قرض داده است.
2- مطابق با نظر آقای دکتر لنگرودی، در اختیار داشتن چک در دست دارنده آن، اماره‌ای است مبنی بر مدیون بودن صادرکننده و در این حالت اگر صادرکننده مدعی عدم مدیونیت باشد، می‌بایست برائت ذمه خود را ثابت نماید.
3- مطابق با اصل برائت و مستنبط از ماده 197 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، هیچ‌کس مدیون به فرد دیگر نیست مگر اینکه خلاف این مورد ثابت شود.
مطلب مرتبط: وفای به عهد به عنوان یکی از اسباب سقوط تعهدات چیست؟ شرایط تحقق آن کدام است؟
4- بی‌تردید یکی از مواد مبهم قانون مدنی، ماده 265 قانون مدنی در باب ادای دین و بحث اماره مدیونیت است. اگر کسی چیزی به دیگری بدهد و یا وجهی به حساب دیگری واریز کند و بعداً ادعای عدم مدیونیت، ادعای قرض و یا ادعای اشتباه نماید و دادخواستی مبنی بر استرداد وجه مطرح کند آیا قول پرداخت‌کننده مقدم است یا قول گیرنده که ادعا می‌کند طلبکار بوده و پرداخت‌کننده بابت بدهی وجهی به حساب وی واریز کرده است؟ بر اساس مبانی فقهی حقوقی اصل عدم مدیونیت یکی از مهمترین اصولی است که در این باب کاربرد دارد، پرداخت‌کننده ادعا می‌کند که به گیرنده هیچ‌گونه بدهی نداشته، در مقابل گیرنده ادعا می‌کند که از وی طلبکار بوده است. در رابطه با حدوث اختلاف بین وجود دین و عدم وجود دین، بی‌تردید عدم وجود دین مقدم است و در این میان قول پرداخت‌کننده مقدم و موافق اصل می‌گردد حتی اگر هیچ‌گونه دلیل دیگری ارائه نکند چراکه قول او مطابق اصل عدم است مگر اماره، ظاهرِ حال و اوضاع و احوال دیگری دلالت بر خلاف اصل عدم مدیونیت نماید.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران