ماده ۴۴۷
قانون مدنی
هر‌گاه شرط خیار برای شخصی غیر از متعاملین شده باشد منتقل به ورثه نخواهد شد.
تفسیر ماده 447 قانون مدنی:
در صورتی که در یک معامله‌ای شرط خیار برای شخص ثالثی درج شده باشد در این‌صورت حق فسخ فقط برای شخص ثالث خواهد بود و طرفین معامله، حق فسخی نخواهند داشت مضاف بر آنکه هیچ یک از طرفین معامله به تنهایی حق عزل نمودن ثالث و یا اسقاط حق او را ندارند و تنها با تراضی هر دو امکان از بین رفتن شرط و طبیعتاً عزل شخص ثالث وجود دارد آن هم به شرطی که نفعی برای شخص ثالث در باقی ماندن شرط وجود نداشته باشد.
16 آبان 1402
56
1 سال قبل
3681
قواعد عمومی مربوط به خیارات و فسخ معامله
خیار عبارت است از اختیار فسخ قرارداد که مقنن برای هر یک از طرفین قرارداد یا یکی از آنها و یا شخص ثالثی، در نظر گرفته است. تمامی خیارات به جز خیار شرط و تخلف از شرط که منشأ قراردادی دارند، منشأ قانونی دارند. اختیار فسخ نمودن معامله، به یک اراده نیاز دارد چراکه ایقاع می باشد. نکته مهم و قابل توجه آن است که اصل بر لزوم قراردادها می باشد و فسخ و اعمال خیار، امری استثنایی و خلاف اصل است (وفق ماده 219 قانون مدنی)....
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران