ماده ۳۱۵
قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (در امور مدنی)
تشخیص فوری بودن موضوع درخواست با دادگاهی می‌باشد که صلاحیت رسیدگی به درخواست را دارد.
تفسیر ماده 315 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- دستور موقت ماهیتاً یک درخواست است و تنها در امور فوری صادر می‌شود.
2- دادگاه در تشخیص فوریت دستور موقت، فوریت امور را با توجه به وضعیتی مورد ارزیابی قرار می‌دهد که در زمان رسیدگی به درخواست در آن قرار دارند، نه وضعیت آنها در زمان تقدیم دادخواست. (ملاک بررسی فوریت زمان رسیدگی به دستور موقت است.)
04 آبان 1402
53
2 ماه قبل
2178
مفهوم دستور موقت
مطابق با مقررات قانون آیین دادرسی مدنی چه در قانون سال 1318 و چه در قانون سال 1379، هیچ تعریفی از دستور موقت (دادرسی فوری) بیان نشده است و صرفاً در مقام ابراز یک مصداق کلی، که آن هم محدود به اموری شده که تعیین تکلیف آن فوریت دارد، مجرای صدور دستور موقت را مشخص ساختند. فی‌الواقع می‌توان اینگونه بیان نمود که دستور موقت همان دادرسی فوری می‌باشد که به منظور سریع‌تر رسیدن به هدف (البته بصورت موقتی) و همچنین هموار کردن مسیر اجرای حکم قطعی توسط قانونگذار پیش‌بینی شده است که در...
1 ماه قبل
1333
مفهوم دستور موقت
دستور موقت که از آن به دادرسی فوری نیز تعبیر می‌شود، نوعی از انواع دادرسی است که بعد از رسیدگی اجمالی دادگاه در محدوده خواسته و دلایل ابرازی خواهان دعوا، عندالاقتضاء صادر می‌گردد. دستور موقت یک اقدامی تبعی است که به تبع اصل دعوا درخواست می‌شود. مستنبط از مواد 311 و 318 قانون آیین دادرسی مدنی، درخواست صدور دستور موقت می‌تواند پیش از مطرح شدن دعوا، همزمان با اقامه دعوا و یا پس از آن صورت بگیرد. به دلالت ماده 316 قانون آیین دادرسی مدنی، دستور موقت دایر بر توقیف مال، انجام...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران