ماده ۴۶۲
قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (در امور مدنی)
در صورتی که طرفین نسبت به دادگاه معینی برای انتخاب داور تراضی نکرده باشند، دادگاه صلاحیت‌دار برای تعیین داور، دادگاهی خواهد بود که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد.
تفسیر ماده 462 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- طرفین می‌توانند در موافقت‌نامه داوری دادگاه خاصی را جهت نصب داور مشخص نمایند. دادگاه تعیینی می‌تواند از نظر صلاحیت محلی، بر خلاف دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد، باشد اما نمی‌تواند بر خلاف صلاحیت ذاتی آن باشد.
2- مرجع صالح برای درخواست تعیین داور به دلالت ماده 462 قانون آیین دادرسی مدنی، دادگاهی خواهد بود که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوی را دارد. مگر اینکه طرفین طور دیگری تراضی کرده باشند.
3- در مورد اموال منقول، مواد 11 و 13 قانون آیین دادرسی مدنی و در خصوص اموال غیرمنقول ماده 12 قانون مذکور تعیین تکلیف نموده است.
08 آبان 1402
57
3 هفته قبل
3540
داوری در قراردادهای خصوصی
در دهه‌های اخیر بحث داوری و تعیین داور در قراردادهای تنظیمی میان طرفین بسیار مرسوم گردیده است و افراد با تعیین داور در قراردادها، ملزم می‌گردند تا در صورت بروز اختلاف در اجرای مفاد قرارداد، در ابتدا و پیش از هر اقدام قانونی به داور یا داورانی که در قرارداد نام برده شده است، مراجعه نموده و داور با انجام تمهیدات لازم سعی در حل اختلاف طرفین نماید. داوری که نهادی است توافق محور، به معنای توافق طرفین برای رسیدگی به اختلاف در یک مرجع خارج از دادگستری است. ناگفته نماند...
9 ماه قبل
3452
نحوه طرح درخواست تعیین داور
طرفین یک قرارداد بنا به دلایل مختلفی اعم از اطاله دادرسی دادگاه‌ها، حجم زیاد پرونده‌های دادگستری و ... می‌توانند با توافق یکدیگر، شرط داوری را در قرارداد بگنجاند، بدین نحو که در صورت بروز اختلاف، موضوع توسط شخصی غیر از قاضی دادگاه، حل و فصل گردد. در صورتی که طرفین بعد از بروز اختلاف در انتخاب داور مشترک، به توافق نرسند و یا آنکه طرف مقابل، داور اختصاصی خود را معرفی نکند، طرف دیگر می‌بایست با ارسال دادخواست، از دادگاه صالح تقاضای تعیین داور را نماید. گاهی اوقات نیز ممکن است که طرفین...
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران