اشخاص زیر را هر چند با تراضی نمی‌توان به عنوان داور انتخاب نمود:
1- اشخاصی که فاقد اهلیت قانونی هستند.
2- اشخاصی که به موجب حکم قطعی دادگاه و یا در اثر آن از داوری محروم شده‌اند.
تفسیر ماده 466 قانون آیین دادرسی مدنی:
1- محرومیت داور از داوری در خصوص بند 2 ماده 466 قانون آیین دادرسی مدنی، مستلزم رسیدگی دادگاه و صدور حکم قطعی می‌باشد.
2- اشخاصی که اهلیت قانونی ندارند (مراد اهلیت استیفا است) را حتی با توافق طرفین نمی‌توان به داوری انتخاب نمود. مستند به بند 1 ماده 466 قانون آیین دادرسی مدنی، محجورین به نحو مطلق از داوری ممنوع است. چراکه داور باید دارای همان درجه‌ای از اهلیت باشد که نسبت به اصل موضوع لازم است. اگر موضوع اختلاف مالی باشد، طرفین باید دارای بلوغ، عقل و رشد باشند. اما اگر موضوع اختلاف غیرمالی باشد، ارجاع اختلاف به داوری نیاز به بلوغ و عقل دارد.
3- شخص ورشکسته، از داوری در دعاوی ممنوع نیست.
4- علاوه بر موارد مصرح در ماده 466 قانون آیین دادرسی مدنی، به دلالت ماده 470 قانون آیین دادرسی مدنی، هر شخص که دارای پایه قضایی باشد، اعم از اینکه در دادگاه باشد، یا دادسرا، قضات مامور در کمیسیون‌ها، قضات دادگاه صلح و ... و همچنین کارمندان اداری شاغل در محاکم قضایی (مدیر دفتر، دادورز، بایگان و منشی دادگاه)، اعم از استخدام رسمی، پیمانی و ... از داوری در دعاوی ممنوع می‌باشند.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران