(اصلاحی 03-03-1403)- هرکس بزه صدور چک بلامحل گردد به شرح ذیل محکوم خواهد شد:
الف- چنانچه مبلغ مندرج در متن چک کمتر از هفتصد و هشتاد میلیون ریال باشد به حبس تا حداکثر سه ماه محکوم خواهد شد.
ب- چنانچه مبلغ مندرج در متن چک از هفتصد و هشتاد میلیون تا سه میلیارد و نهصد میلیون ریال باشد از سه ماه تا شش ماه حبس محکوم خواهد شد.
ج- چنانچه مبلغ مندرج در متن چک از سه میلیارد و نهصد میلیون ریال بیشتر باشد به حبس از شش ماه تا یک سال و ممنوعیت از داشتن دسته چک به مدت دو سال محکوم خواهد شد و در صورتی که صادرکننده چک اقدام به صدور چک‌های بلامحل نموده باشد مجموع مبالغ مندرج در متون چک‌ها ملاک عمل خواهد بود.
تبصره (الحاقی 02-06-1382)- این مجازات شامل مواردی که ثابت شود چک‌های بلامحل بابت معاملات نامشروع و یا بهره ربوی صادر شده، نمی‌باشد.
تفسیر ماده 7 قانون صدور چک:
1- شکایت کیفری چک، باید در دادسرای محل صدور گواهی عدم پرداخت صورت پذیرد. هر چند که مطابق با ماده 13 قانون آیین دادرسی مدنی، دادخواست مطالبه وجه چک که ماهیتاً یک دعوای منقول ناشی از قرارداد است می‌بایست در یکی از محل‌های الف- محل صدور چک، ب- محل وقوع شعبه بانک محال‌علیه و ج- محل اقامت متعهد به پرداخت، طرح و اقامه گردد.
2- با توجه به اطلاق ماده 14 قانون صدور چک، در صورتی که صادرکننده چک مدعی شود که چک از طریق غیرشرعی و قانونی در ید دارنده چک است و دستور عدم پرداخت وجه چک را به بانک بدهد و پس از شکایت دارنده چک، خلاف ادعایی که موجب عدم پرداخت وجه چک شده، ثابت گردد، دستوردهنده عدم پرداخت به مجازات مقرر در ماده 7 قانون صدور چک محکوم می‌گردد. این مجازات به جهت ادعای ناصحیح و ایراد تهمت به دارنده چک می‌باشد.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران