در تعویق مراقبتی، دادگاه صادرکننده قرار می‌تواند با توجه به جرم ارتکابی و خصوصیات مرتکب و شرایط زندگی او به نحوی که در زندگی وی یا خانواده اش اختلال اساسی و عمده ایجاد نکند مرتکب را به اجرای یک یا چند مورد از دستورهای زیر در مدت تعویق، ملزم نماید:
الف- حرفه‌آموزی یا اشتغال به حرفه‌ای خاص؛
ب- اقامت یا عدم اقامت در مکان معین؛
پ- درمان بیماری یا ترک اعتیاد؛
ت- پرداخت نفقه افراد واجب‌النفقه؛
ث- خودداری از تصدی کلیه یا برخی از وسایل نقلیه موتوری؛
ج- خودداری از فعالیت حرفه‌ای مرتبط با جرم ارتکابی یا استفاده از وسایل مؤثر در آن؛
چ- خودداری از ارتباط و معاشرت با شرکاء یا معاونان جرم یا دیگر اشخاص از قبیل بزه‌دیده به تشخیص دادگاه؛
ح- گذراندن دوره یا دوره‌های خاص آموزش و یادگیری مهارت‌های اساسی زندگی یا شرکت در دوره‌های تربیتی، اخلاقی، مذهبی، تحصیلی یا ورزشی.
تفسیر ماده 43 قانون مجازات اسلامی:
1- دستوراتی که مقنن در ماده 43 قانون مجازات اسلامی بیان نموده است جنبه حصری دارد و دادگاه نمی‌تواند محدودیت‌های دیگری علاوه بر آن دستورات، به متهم تحمیل نماید.
2- تعیین دستورات مندرج در ماده 43 قانون مجازات اسلامی توسط دادگاه، جنبه اختیاری دارد و الزامی در این خصوص برای دادگاه وجود ندارد.
3- مسئولیت نظارت بر اجرای صحیح تدابیر نظارتی با مددکار اجتماعی است و مسئولیت نظارت بر اجرای صحیح دستورات مندرج در ماده 43 قانون مجازات اسلامی با قاضی اجرای احکام کیفری است.
افزودن دیدگاه
دیدگاه کاربران